70η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΟΙ ΑΝΩΘΕΝ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΕΛΛΗΝΕΣ


( Υπότιτλος δανισμένος από το πανέμορφο άρθρο του κ. Νικ. Φελέκη ‘’2.000 ΜΑΥΡΟΙ ΜΕΡΣΕΝΤΕΔΑΚΗΔΕΣ’’ που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ, στις 10 Σεπτεμβρίου 2005 )



Αλήθεια, εμείς της Βόρειας Ελλάδος ( και όσοι βέβαια κατοικούν στην όμορφη Θεσσαλονίκη ), ή εγώ, για να μην θεωρηθώ ότι αντιπροσωπεύω κάτι ή κάποιους, ίσως να έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε το ‘’κράτος των Αθηνών’’, να ‘’εκστρατεύει’’ κάθε Σεπτέμβριο, στην ‘’συμπρωτεύουσα’’, για το ‘’πανηγυράκι’’ της ΔΕΘ (Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης).
Θυμάμαι πίσω στα 1950 και κάτι, ότι η ‘’Εκθεση’’ ήταν ένα γεγονός για μας τα παιδιά, αλλά και τους μεγαλύτερους, ιδιαίτερης σημασίας, για τα νέα προϊόντα που θα βλέπαμε στα διάφορα περίπτερα και εκθεσιακούς χώρους της. Θυμάμαι την μαύρη μπύρα του ΦΙΞ, μπαίνοντας από την κεντρική της πύλη, της ΧΑΝΘ, δεξιά, με τα λουκάνικα φρανκφούρτης, γεύσεις πρωτόγνωρες, και αγαπημένες.

Η μοίρα της Θεσσαλονίκης είναι να είναι πάντοτε η δεύτερη πόλις της Ελλάδος και αυτό δεν είναι ούτε κακό, αλλά ούτε και πηγή κόμπλεξ, αυτή είναι, αλλά χρειαζόμαστε αυτογνωσία. Δανίζομαι ένα απόσπασμα του άρθρου του κ. Νικ. Φελέκη και πάλι :

Η αναβάθμιση της Θεσσαλονίκης σε βάθρο εξαγγελιών περί την οικονομική πολιτική ‘εγινε το 1975 από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για προφανείς, για εκείνη την εποχή, πολιτικούς και κομματικούς λόγους. Οι προ τριακονταετίας σκοπιμότητες έχουν όμως, εξαλειφθεί. Εδώ και αρκετά χρόνια δεν υφίστανται. Απλώς κανείς δεν είχε το πολιτικό θάρρος να πει στους Μακεδόνες και στους άνωθεν της Λαρίσης Έλληνες ότι η ‘’παράσταση’’ είναι πλέον κακόγουστη έως εξοργιστική και πρέπει να σταματήσει.

Το ζητούμενο ή το σημείο που πρέπει να μας προβληματίζει, ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ το δανίζομαι από τον κ. Αντ. Καρκαγιάνη της Καθημερινής (11-9-2005) :

Δεν τιμάμε την Θεσσαλονίκη. Τη μεταχειριζόμαστε σαν κακέκτυπο της Αθήνας, περιφρονώντας τις δικές της δυνάμεις και την ιδιαιτερότητά της σαν μεγάλης πόλης του Βορρά, με τη δική της ενδοχώρα και τον δικό της ρόλο. Θεωρούμε κατάρα, ότι επιχειρηματίες της Μακεδονίας και της Θράκης μεταναστεύουν μαζί με τις επιχειρήσεις τους στις γειτονικές βαλκανικές χώρες. Μπορεί όμως, να αποδειχθεί, μια φορά ακόμη, όπως σχεδόν πάντα στην ιστορία μας, ότι έμποροι και επιχειρηματίες ( και όχι δυστυχώς, οι πολιτικές και οι άλλες ηγεσίες) είναι πρωτοπόροι σε κάθε εθνική εξόρμηση.

Αυτά τα ολίγα και τα δανεικά, που όμως τόσες αλήθειες λένε και για τόσα πολλά θέματα βάζουν τον αρχικό προβληματισμό. Φταίνε και οι κάτοικοι της Βορείου Ελλάδος, ίσως, γιατί δεν το έχουν (;) κοιτάξει από αυτή την οπτική γωνία το θέμα;