ΕΝΑΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ

ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ
(MAGNA GRECIA)
( Νότιος Ιταλία – Σικελία )

‘’ΜΑΣ ΕΤΕΡΕ ΤΟ ΡΕΜΑ’’

Ένας γραικάνικος στίχος κάποιου τραγουδιού που ακούγεται στις διάφορες τελετές αδελφοποιήσεως, χωριών της Μεγάλης Ελλάδος με δήμους ή/και κοινότητες της σημερινής Ελλάδος, όπως στον Δήμο Αλμυρού, του Βελβενδού κ.α.

‘’ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΚΡΕΤΣΙΟΙ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΠΛΑΤΕΓΚΟ’’

Έλεγε σε ένα γκρούπ, ταξιδιωτών, ο καθηγητής VIOLI, φιλόλογος, στο Λύκειο της BOVA MARINA, του ΓΥΑΛΟΥ ΤΟΥ ΒΟΥΑ δηλαδή, και Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, στο σημερινό κεφαλοχώρι των ελληνόφωνων χωριών της Καλαβρίας και τους εξηγούσε ότι η λέξη ‘πλατέγκο’’ στα γραικάνικα σημαίνει ‘’γλώσσα’’ και προέρχεται από το ομηρικό ρήμα που σήμαινε ‘’ομιλώ’’.

Έρχονται στη σκέψη, όλες οι ‘’αποθηκευμένες’’ στον σκληρό μου, γνώσεις, όχι βέβαια επιπέδου σοβαρού, για τον μύθο της καταδίωξης του Δαιδάλου από τον Μίνωα, που σηματοδοτεί την Μινωική παρουσία στην Ιταλία, άσχετα αν περιορίζεται στην Απουλία και στον Ακράγαντα, για την εποίκηση των Ελλήνων της Ν. Ιταλίας και της Σικελίας, τον 8ο π.χ αιώνα και για τις τρομερές πολιορκητικές μηχανές του Αρχιμήδη, στις Συρακούσες, για τον θάνατό του, για τον περίφημο Στρατηγό του Ιουστινιανού, τον Βελισσάριο (535 μχ) και την επανακατάκτηση μεγάλου μέρους της Μ. Ελλάδος, για λογαριασμό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και σε κάποια στιγμή λέω, δεν γίνεται, πρέπει να τα δω, να δω τι είναι όλα αυτά και γιατί ακόμη και σήμερα οι Ιταλοί, δεν ντρέπονται να έχουν την επιγραφή Magna Grecia, παντού ανηρτημένη.

Συμπέρασμα:Όταν θέλει κάποιος, πάντοτε εκπληρώνει αυτά που από παλιά ή και πρόσφατα σκέφτεται και σκεφτόταν. Οι αποικίες των αρχαίων μας προγόνων, στην νότιο Ιταλία και στη Σικελία, στη Μεγάλη Ελλάδα δηλαδή, ήταν ο προορισμός.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ, στο ΜΕΜΝΩΝ TRAVEL, το γραφείο που μας ξενάγησε, τη κυρία Χρύσα, την ψυχή της ομάδος, που πάντα με επιτυχία, ως καταλύτης, ηρεμούσε τα πνεύματα (βλέπεις μεγάλο το ταξίδι και διαφορετικές οι προτεραιότητες των 30 και ατόμων της ομάδος), τον Γιώργο τον Τσινούκα, τον ξεναγό, που δεν ήταν μόνο ξεναγός αλλά είχε ένα ιδιαίτερο χάρισμα, να ‘’δένει’’ τα χθεσινά με τα σημερινά αλλά και τα μελλούμενα, στην ξενάγησή του, χωρίς σκοπιμότητες, πολιτικολογίες και πιστός μόνο στα αποδειχθέντα ιστορικώς, και βέβαια στον Σπήλιο, τον οδηγό μας, που μ’εφερε πίσω στα 1984, όταν πρωτοσυναντηθήκαμε, χωρίς να υπάρχει, τότε, η παραμικρή υποψία ότι θα επαλειθεύαμε, το ‘’βουνό με βουνό μόνο δε σμίγει’’, μετά 25 χρόνια. Ας είναι όλοι τους καλά και καλά ταξίδια.

ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ.