ΕΝΑΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ( ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟ )

ΠΑΛΕΡΜΟ

(ΧΡΥΣΗ ΑΧΙΒΑΔΑ – CONCA D’ORO)

Παλέρμο. Η πρωτεύουσα της Σικελίας, κτισμένη στο σταυροδρόμι των τόσων σημαντικών θαλάσσιων δρόμων, η χρυσή αχιβάδα, όπως λέγονταν και λέγεται ακόμη και σήμερα, από το χρώμα των πορτοκαλεώνων, που κάλυπταν όλη την εύφορη κοιλάδα στην οποία είναι κτισμένη. Όλα αυτά μέχρι το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, γιατί μετά, καλά να είναι η Σικελική Μαφία, που ουσιαστικά διοικούσε την πόλη, την γέμισε με κακοφτιαγμένα και τεράστια κτίρια.

Ποτέ δεν υπήρξε ελληνική. Το όνομα της προέρχεται όμως από το ελληνικό ΄΄ Πάνορμος΄΄ (επιθετικός προσδιορισμός για το λιμάνι της) που είναι και ασφαλές αλλά και μεγάλο.

Από τον 8ο έως τον 6ο π.χ αιώνα είναι Φοινικική αποικία. Μετά περνά στα χέρια των Καρχηδονίων.

Στα 254 π.χ κατακτάται από τυς Ρωμαίους.

Στα 535 μ.χ, ο Στρατηγός του Βυζαντίου Βελισσάριος, ανακτά την Σικελία και μαζί της και το Παλέρμο, που παραμένει τμήμα της Βυζαντινής Αυτοκρατοράς μέρι το 831 μ.Χ.

Στα 831 μ.χ, μετά από πολυετή πολιορκία, καταλαμβάνεται από τους Άραβες και κατά την διάρκει της κατοχής του από αυτούς, γνωρίζει την πρώτη μεγάλη περίοδο ακμής του. Αποτελεί ξεχωριστό Εμιράτο, γίνεται εμπορικό και κοσμοπολίτικο κέντρο και συναγωνίζεται την Κόρδοβα, στην Ισπάνία και το Κάϊρο στην Αίγυπτο. (Είδατε τους Άραβες, μακρόπνοα και γεωγραφικά συμμετρικά σχέδια επέκτασης ! )

Στην περίοδο 1130 – 1154, στα χρόνια του νορμανδού βασιλιά Ρογήρου Β΄ γίνεται κέντρο του εμπορίου μεταξύ ανατολής και δύσης. Αυτό συνεχίζεται μέχρι και το 1250.

Στα 1282 κατά την λαϊκή εξέγερση, (οι Σικελκοί Εσπερινοί), εναντίον των τυραννικού καθεστώτος του βασιλέως Καρόλου, σηματοδοτείται, η αρχή της σταδιακής παρακμής της πόλης.

Στις 27 Μαϊου 1860, ο Γκαριμπάλντι, μπαίνει στη πόλη και κυρήσσει την ένωση της με την υπόλοιπη χώρα.

Μεγάλη πόλη, μεγάλη ιστορία, διατηρημένα όλα τα αξιοθέατα, άσχετα από ποιόν προέρχονται, Βασιλέα, Τύραννο, Δημοκρατικό, Φασίστα, Κομμουνιστή.
Όπως …. Ελλάδα !
Ας αρχίσουμε λοπόν.


ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΜΟΝΡΕΑΛΕ

Κτισμένος σε ένα λόφο, 8 χιλιομ από την πόλη, είναι ο τελευταίος ναός που έκτισαν οι Νορμανδοί στην Ιταλία, το 1172 επί Γουλιέλμου Β΄ του Καλού. Το κυριότερο όλων, τα ψηφιδωτά του, εκτάσεως 6.340 τ.μ, παρακαλώ, φτιαγμένα από Βυζαντινούς τεχνίτες.

ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΛΕΡΜΟΥ

Επιβλητικός, λέξη που σκιαγραφεί το αίσθημα του βλέποντος. Χτίστηκε στα 1184 από τους Νορμανδούς, στη θέση παλιάς βασιλικής. Υπήρξε και τζαμί στην εποχή των Αράβων. Συμπυκνώνει όμως, όλα τα χαρακτηριστικά όσων κατείχαν, κατά καιρούς την πόλη. Οι πύργοι/κωδωνοστάσια, έχουν στοιχεία μεσαιωνικά, η είσοδος αραβικά, αριστερά και δεξιά της οι δύο πύργοι καταλανικά, τα ψηφιδωτά, τι άλλο, βυζαντινά. Όλες οι θρησκείες, δόγματα, πολιτισμοί, μαζεμένα σε ένα οικοδόμημα. Το οποίο συντηρείται και αναδεικνύεται, αποτελεί αξιοθέατο.

Δεν κάνω κανένα σχόλιο και καμμία σύγκριση με τα της Ελλάδος.

Δεν … άστο καλύτερα.

ΚΑΠΕΛΑ ΠΑΛΑΤΙΝΑ.

Μέσα στο ανάκτορο των Νορμανδών (Palazzo dei Normandi), υπάρχει και το ανακτορικό παρεκκλήσιο, η Καπέλα Παλατίνα. Κτισμένη στα χρόνια του Ρογήρου Β΄ (1132-1140), γεμάτη με βυζαντινά ψηφιδωτά.

Αν γυρίσεις το κεφάλι σου στον τρούλο θα διαβάσεις:

Ο ουρανός μοι θρόνος, η δε γη υποπόδιον των ποδών μου, λέγει κύριος Παντοκράτωρ.
Και στην κόγχη του ιερού, άλλο ψηφιδωτό με τον Χριστό:

Εγώ ειμί το φως του κόσμου

Και για να τελειώνουμε με τα ΄΄σωβινιστικά΄΄ μας, μπορεί κανείς να δει την ημέρα (δεν κυκλοφόρησα νύκτα), εικόνες σαν και αυτές…..