ΕΝΑΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ( ΜΕΡΟΣ ΕΒΔΟΜΟ )

ΣΕΛΙΝΟΥΝΤΑΣ

Σειρά για δημιουργία αποικίας στην Σικελία, έχουν και οι Μεγαρείς, οι οποίοι, το 750 π.χ ίδρυσαν στην ανατολική ακτή της Σικελίας τα Υβλαία Μέγαρα και 100 χρόνια μετά τον Σελινούντα στην νοτιοδυτική άκρη της. Την πόλη που είχαν κτισθεί οι περισσότεροι ναοί απ΄ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη πόλη της Μεγάλης Ελλάδος.

Κατά τον Θουκιδίδη η πόλη ιδρύθηκε το 628 π.χ, αλλά φαίνεται να δικαιώνεται από τα πρόσφατα ανασκαφικά δεδομένα, ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, ο οποίος υποτήριζε ότι η πόλη ιδρύθηκε το 650 π.χ.

Κτισμένος σε μια παράκτια περιοχή, ανάμεσα στα ποτάμια Modione (η σημερινή ονομασία του αρχαίου ποτ. Σελινούντα) και Cottone, ήταν η πιο απομακρυσμένη προς τα δυτικά, ελληνική αποικία. Προς τα δυτικά συνόρευε με την περιοχή που πάντα κυριαρχούσαν οι Καρχηδόνιοι (Μοτύη, Λιλίβαιο) και προς τα βόρεια με την Έγεστα αιώνιο αντίπαλό της.
Αφορμή για την καταστροφική εκστρατεία των Αθηναίων, στην Σικελία, αποτέλεσαν οι συνεχείς πιέσεις των Σελινουντίων προς τους Εγεσταίους και το αίτημα των τελευταίων για προστασία.

Το 409 π.χ οι Καρχηδόνιοι, με αρχηγό τους τον ξακουστό, Αννίβα του Γίσκωνος, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των Εγεσταίων, για βοήθεια, αλλά κυριότερα θέλοντας αφορμή για να πάρουν το αίμα τους πίσω από την μεγάλη τους ήττα στην Ιμέρα (480 π.χ), μέσα σε εννέα μέρες, κατέλαβαν την πόλη την οποία και κατέστρεψαν ολοκληρωτικά, διακόσια σαράντα δύο χρόνια περίπου από την ίδρυσή της.

Αν και ήταν ονομαστά τα τείχη της πόλης για την αντοχή τους, άντεξαν πολύ λίγο (μόλις 9 ημέρες). Τούτο έγινε κατορθωτό, χάρις τις νέες πολιορκητικές μηχανές που έφεραν, αλλά και των μεγαλυτέρων δυνάμεων που διέθεταν οι Καρχηδόνιοι. Με την πτώση της πόλης, 16.000 κάτοικοι θανατώθηκαν και 5.000 πουλήθηκαν ως δούλοι.

Ειρωνεία και αλλαγή στο πολιτικό ισοζύγιο. Οι Καρχηδόνιοι κατέστρεψαν τον Σελινούντα, την μόνη ελληνική πόλη που στη μάχη της Ιμέρας (480 π.χ), ήταν η μόνη ελληνική πόλη σύμμαχός τους, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των Εγεσταίων, που ήταν σύμμαχοι των Αθηνών, στην εκστρατεία των τελευταίων για την κατάληψη της Σικελίας.

Το 276 π.χ την ερειπωμένη πόλη καταλαμβάνει ο Βασιλεύς Πύρρος, αλλά στα 250 π.χ οι Καρχηδόνιοι, καταστρέφουν για δεύτερη φορά την πόλη.

Στους Βυζαντινούς χρόνους και στην μετέπειτα περίοδο των Αράβων στη θέση του Σελινούντα, συναντάμε ένα μικρό οικισμό ο οποίος τελικά καταστρέφεται από σεισμό.

Το αρχαιολογικό πάρκο εκτάσεως 2.700 στρεμμάτων, αποτελεί και την σημερινή ανάμνηση που άφησαν οι Σελινούντιοι σε μας (ας είναι καλά οι Ιταλοί που δεν απορρίπτουν την ιστορία του τόπου στον οποίο ζούν και δεν ζήλεψαν την δική μας ισοπεδωτική ικανότητα !). Στο πάρκο αυτό περιλαμβάνονται, η ακρόπολη και οκτώ συνολικά ναοί. Ναοί που είναι όλοι προσανατολισμένοι στον άξονα ανατολής – δύσης, για τους οποίους δεν βρέθηκε κανένα αναθηματικό εύρημα, για να ονομασθούν με το όνομα του θεού στον οποίο ήταν αφιερωμένοι. Γι΄αυτό και στους τουριστικούς οδηγούς αναφέρονται με λατινικά γράμματα (C,D,E,G,F κ.λ.π).

Ο αξιολογότερος ναός από όλους, είναι ο ναός (Ε) ή ναός της Ήρας, που κτίστικε το 450 π.χ και αποτελεί το καλύτερο δείγμα των Σελινουντίων αρχιτεκτόνων.

Ένας δεύτερος ναός, που τραβά την προσοχή του επισκέπτη είναι ο ναός (G), ο μεγαλύτερος ναός της Σικελίας, μετά τον Ναό του Διός στον Ακράγαντα. Ξεκίνησε να κατασκευάζεται γύρω στα 520 π.χ, αλλά λόγω των μεγάλων τεχνικών λύσεων που έπρεπε να εφαρμοσθούν, από τους αρχιτέκτονες, μετά από 50 χρόνια έμεινε ημιτελής. Αρκεί κανείς να συγκρίνει τη βάση του κίωνα, σε σχέση με τον άνθρωπο, για να καταλάβει το μέγεθός του.