ΕΝΑΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ (ΜΕΡΟΣ ENΔΕΚΑΤΟ)

ΚΕΦΑΛΙΔΙΟΝ

Φεύγοντας κανείς από το Παλέρμο, με κατεύθυνση για Μεσσήνη, περνά υποχρεωτικά από την Cefalu, επί το ελληνικότερο Κεφαλίδιον, ή Κεφαλοϊδιον. Η ονομασία της πόλης πρέπει να προέρχεται από έναν χαρακτηριστικό βράχο, που φθάνει στην θάλασσα και έχει το σχήμα ανθρώπινου κεφαλιού.

Στον βράχο, υπάρχουν λείψανα αρχαίου ναού, πιστεύεται δε ότι ήταν αφιερωμένος στην Θεά Άρτεμη, που χρονολογείται από τον 9ο π.χ αιώνα.

Η πρώτη ιστορικά καταγεγραμένη πληροφορία για την πόλη, μας έρχεται από τον Διόδωρο τον Σικελιώτη, όταν μνημονεύεται ο τόπος, ως σύμμαχος των Καρχηδονίων, το έτος 396 π.χ.

Στα 307 π.χ η πόλη κατακτάται από τον Τύραννο των Συρακουσών, Αγαθοκλή.

Στα 254 π.χ, περνά στα χέρια των Ρωμαίων, γνωρίζοντας σχετική άνθηση.

Στα 858 μ.χ, μετά από σθεναρή αντίσταση, υποκύπτει στα χέρια των Αράβων.

Στα χρόνια του Ρογήρου Β΄, η πόλη παίρνει πολλά προνόμια και αποκτά έναν επιβλητικό ναό το 1131, άριστο δείγμα, Νορμανδικής κατασκευής εξωτερικά, αριστότατον δε δείγμα, καλιτεχνίας, βυζαντινών ειδικών στα ψηφιδωτά. Τους φώναξε ο Ρογήρος, να ομορφήνουν, τον τεράστιο και επιβλητικό, εξωτερικά, ναό του, με την τέχνη, αγάπη και στοργή που δείνουν, οι καλιτεχνικές μορφές των βυζαντινών αγιογράφων.

Έτσι συμβάνει πάντοτε, ο ισχυρός και οργανωμένος και επιστημονικά προηγμένος βορράς, συνδιάσθηκε με την καλιτεχνική φύση του νότου, εν προκειμένω του Βυζαντίου και έδωσε αυτό το θαυμαστό αποτέλεσμα.

(χίλια συγνώμη. Ο διπλανός μου φταίει που με κούνησε περνώντας)

Το ψηφιδωτό με την μορφή του Παντοκράτωρα, που σε αυτήν την εκκλησία δεν έχει φιλοτεχνιθεί στον τρούλλο αλλά στην κόγχη του ιερού, λέγεται ότι είναι η πιο φιλική στον άνθρωπο, μορφή Του, κατά πολλούς ιστορικούς της τέχνης. (Φτιαγμένο από Βυζαντινούς πρωτομάστορες της τεχνης των ψηφιδωτών).

Θυμάμαι έναν φίλο Ιταλό που σε κάποια διαλλείματα, μεταξύ τσιγάρου και espesso, μου έλεγε, πριν αρκετά χρόνια, πως αν ποτέ μπορέσουμε ως νότιοι, με το ταμπεραμέντο μας, τις ανησυχίες μας και, γιατί όχι την τσαπατσουλιά μας, να πάρουμε – όχι πολύ – το 20-25% της οργάνωσης, μεθοδικότητας και πειθαρχίας, των βορείων, τότε ο νότος δεν θα έχει να φοβηθεί ή να ζηλέψει τίποτε από τα καλά τω βορείων.

Βλέποντας, αυτά που έκανε ο Ρογήρος, του δίνω 100% δίκιο.

Νάσαι καλά Τζοβάνι.

Τώρα, γιατί και καλά ο Ρογήρος αγάπησε το Κεφαλίδιον;

Ταξιδεύοντας, λέει η ιστορία, με τα καράβια του ανοικτά του Κεφαλιδίου, ναυάγησε και κόντεψε να πνιγεί. Αφού σώθηκε και βγήκε στην παραλία του Κεφαλιδίου, έκανε τάμα να κτίσει ναό στον βράχο, αλλά και να ταφεί εκεί.

Επιβεβαίωση, ότι όσο μεγάλος και τρανός να είναι κάποιος, ΄΄ την πάσα ελπίδα του σε Κείνον την εναποθέτει΄΄.

Αν περιπλανηθεί κανείς στο ναό και στα σοκάκια της πόλης, συναντά μια καλά οργανωμένη καστροπολιτεία, ακόμη και σήμερα, όπου όλα σέβονται τον χώρο, αλλά και διατηρούν την ιστορία.

Πάλι θα το γράψω.

Σέβονται την Ιστορία, χωρίς αφαιρέσεις, έτσι όπως τα βρήκαν, στο πέρασμα των χρόνων και των ανθώπων.

Τι να πεί κανείς για την εκκλησία που συναντάς σε ένα δρομάκι που βγάζει στο παραλιακό μπεντένι της καστροπολιτείας, την Chiesta dell’Itria

........ και που σε πάει κατ’ ευθεία, εκείνο το ‘’ιτρια’’, στην Οδηγήτρια την Παναγιά !!

Αυτά για την Τσεφαλού, ή Κεφαλίδιον.

Αυτά για τον Τζοβάνι.

Ας είναι καλά οι φρατέλοι που, για τους δικούς τους λόγους (και καλά κάνουν), διατηρούν έργα τέχνης, πολλών πολιτισμών, μεταξύ των οποίων και της Βυζαντινής αγιογραφίας και ψηφιδωτών.

Όπως και ... μεις, π.χ Μονή Δαφνίου κ.λ.π

Σα δε ντρεπόμαστε λέω εγώ τώρα!