ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

26 Οκτωβρίου 1912

93 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ


Ο ελληνικός στρατός, με την ηγεσία του Βασιλέως Κωνσταντίνου και την εμπνευσμένη καθοδήγηση του Πρωθυπουργού της Ελλάδος, Ελευθερίου Βενιζέλου, πλησιάζει προς τα περίχωρα της Θεσσαλονίκης.

Να προχωρήσουν προς το Μοναστήρι και να το καταλάβουν, οριοθετώντας την Ελλάδα, στα φυσικά της σύνορα από στρατιωτικής αλλά και εθνολογικής πλευράς, ή να στραφούν προς την Θεσσαλονίκη, για την κατάληψη της οποίας, καραδοκούσαν οι Βούλγαροι;

Ερώτημα και σημείο τριβής μεταξύ Βασιλέα και Πρωθυπουργού, που τελικά επέβαλε την θέση του και ο στρατός προσανατολίσθηκε προς Θεσσαλονίκη.

Στις 25 Οκτωβρίου 1912 οι ευρωπαίοι πρόξενοι της Θεσσαλονίκης και ο Τούρκος στρατηγός Σαδίλκ παρουσιάζονται στην εμπροσθοφυλακή του ελληνικού στρατού και ζητούν να παραδώσουν υπό όρους τη Θεσσαλονίκη στον ελληνικό στρατό.

Στις 26 Οκτωβρίου 1912, αφού ο Ταξίν Πασάς αποδέχθηκε τους όρους του Κωνσταντίνου, υπογράφονται μεταξύ αυτού και των πληρεξούσιων αξιωματικών, Ιωάννη Μεταξά και Βίκτωρα Δούσμανη, στο Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης, τα σχετικά πρωτόκολλα παράδοσης της πόλης στον ελληνικό στρατό.

Το ίδιο βράδυ μπαίνουν στην πόλη δύο ευζωνικά τάγματα της VII Mεραρχίας, ενώ οι I, II, III, IV Mεραρχίες με την υπόλοιπη δύναμη της VII, έλαβαν θέσεις στα υψώματα γύρω από την πόλη.

Στις 27 Οκτωβρίου 1912, υπογράφεται και συμπληρωματικό πρωτόκολλο με το οποίο παραδίνεται όλη η φρουρά της Θεσσαλονίκης στους Έλληνες. Η δύναμη της φρουράς, ανέρχονταν σε 25.000 στρατιώτες και 1.000 αξιωματικούς με τον βαρύ και ατομικό οπλισμό τους.

Θεσσαλονίκη, η παλίμψηστη πόλη.

Επάλληλα στρώματα σβησμένα από το χρόνο, ξαναγραμμένα από τις γενιές των απογόνων του Κασσάνδρου, που μιλούν εδώ και 2.300 χρόνια την ίδια γλώσσα και αναφέρονται στην πόλη τους με το ίδιο όνομα. Το όνομα της ετεροθαλούς αδελφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και γυναίκας του ιδρυτή της πόλης Κασσάνδρου.

Συμβασιλεύουσα και Συμπρωτεύουσα της Πόλης.

Θεσσαλονίκη, Σαλονίκη, Σελά-νικ, Σελανίκ, Σαλόνικο, Σολούν, μάνα του Ισραήλ.

Όλοι την θέλουν τότε (και δυστυχώς και τώρα).

Την προστατεύει ο Άγιός της, ο σαλονικιός Δημήτριος ο Μυροβλήτης.

Η πόλη τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου και την αυγή του 20ού αιώνα γίνεται, για μια ακόμη φορά, μήλον της έριδος ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις και τα όμορα βαλκανικά καθεστώτα.

Γίνεται για δύο σχεδόν δεκαετίες το στρατηγικό επίκεντρο συγκρούσεων ελληνικών και βουλγαρικών ανταρτικών σωμάτων.

Οι νικηφόροι βαλκανικοί πόλεμοι επισφραγίζουν την οριστική ενσωμάτωση της πόλης στο ελληνικό κράτος.

Μετά την Μικρασιατική καταστροφή, γίνεται η Πρωτεύουσα των Προσφύγων, αποροφόντας μεγάλο μέρος των ξεριζωμένων της Ιωνίας.

Σημείο αναφοράς, για κάθε περίπτωση που το αθηνοκεντρικό κράτος, αισθάνεται την ανάγκη για ηθική, εθνική και πνευματική ανάταση.

Μεγάλα λόγια και λίγα έως ανύπαρκτα έργα (όχι μόνο του ΥΠΕΧΩΔΕ).

Θεσσαλονίκη μου μεγάλη Φτωχομάνα, που σε εκπορνεύουν τα παιδιά σου, όταν αλλοτριώνονται από το Αθηναϊκό κατεστημένο !!

Κράτα γερά και άντεξε.