''ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΠΡΟΘΥΜΩΝ''

Κάθομαι από την αρχή του 2006 και βλέπω που το πάνε το ''καράβι'' και πώς αλλάζουν τη ρώτα τους συνεχώς μπας και μας μπερδέψουν.

Αναφέρομαι φυσικά στις θέσεις των διαφόρων ''think tanks'' που ενεργοποιούνται στην Ελληνική πραγματικότητα, με επίκεντρο τις σχέσεις μας με την Τουρκία, τις ''διαφορές'' μας αλλά και τα θέματα που αφορούν στο Κυπριακό και στα Σκόπια.

1. Στις 8-1-2006, σε άρθρο του ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΤΟΥΡΚΙΑ, ο ομότιμος καθηγητής του Παν. Αθηνών, κ. Θ. Κουλουμπής, αφού αναλύει ότι δεν είμαστε η μόνη χώρα που έχει διαφορές με τους γείτονές της και ότι για το ΚΥΠΡΙΑΚΟ επιλέξαμε, από παλιά, αποτρεπτική πολιτική, διαπιστώνει ότι το 2006, πρέπει να είναι η χρονιά επίλυσης του Κυπριακού α΄λλά καιοι ελληνοτουρκικές διαφορές, με την υπογραφή συνυποσχετικού αμοιβαίας προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Προτείνει δε, μεταξύ άλλων, (φέρνοντας ως παράδειγμα, διεθνή συμφωνία για την Ανταρκτική !!), να παγώσουν οι εκατέρωθέν διεκδικήσεις και να τα βρούμε με τους κουμπάρους, στα 8 ναυτικά μίλλια, στο Αιγαίο.

Βέβαια πήρε την απάντησή του από τον Πρέσβη (συνταξιούχο σήμερα) κ. Θέμο Στοφορόπουλο, που με λίγα λόγια στις 19-2-2006 του λέει ότι στα ελληνοτουρκικά, πρέπει να διαφυλάξουμε τα δικαιώματά μας-κάνοντας 4 περίπου μήνες πιο μπροστά από τον ΚΑΡΟΛΟτη διαπίστωση ότι:

''η πείρα, όμως, διδάσκει ότι, αργά ή γρήγορα και μάλλον γρήγορα παρά αργά, η ΄Aγκυρα θα χρησιμοποιήσει ως εφαλτήριο όσα έλαβε. Για να επιδιώξει με νέες αδικοπραγίες περαιτέρω κέρδη εις βάρος μας''.

2. Στις 5-3-2006, αναλύωντας την ασυμβατότητα στο δίλημα, ''Tο επιθυμητό και το εφικτό στην ελληνική εξωτερική πολιτική'' , χρησιμοποιώντας τρία κομβικά σημεία της εξωτερικής μας πολιτικής (Μικρασιατική Εκστρατεία και Καταστροφή, Κυπριακό από το 1955 μέχρι σήμερα, Σκοπιανό), καταλήγει στο ότι:

''H νέα ελληνική πολιτική του εφικτού βασίζεται στο μεγάλο στοίχημα της ενσωμάτωσης της Tουρκίας, και όλων των Bαλκανίων, υπό αυστηρούς κοινοτικούς όρους, στην Eυρωπαϊκή Eνωση. Kαι γι’ αυτό υπάρχει στρατηγική συναίνεση των δύο μεγάλων κομμάτων (και του Συνασπισμού) για τη στήριξη της επιθυμίας των γειτόνων μας να ενταχθούν στην ευρωπαϊκή οικογένεια'' και στο ότι

''το Kυπριακό παραμένει μια ανοιχτή πληγή που δηλητηριάζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η οποία πρέπει γρήγορα να κλείσει''.

Στις θέσεις του αυτές, στις 15-4-2006, σε άρθρο του με τίτλο ''Tο επιθυμητό και το εφικτό στην εξωτερική μας πολιτική'' , ο βουλευτής κ. Στ. Παπαθεμελής, του απαντά λέγοντας ότι:

Για την Μικρασιατική καταστροφή ''δεν μας φταίει το «επιθυμητό», αλλά το… «ακατοίκητο»!''

Για το Κυπριακό ''από τη δειλία και την υποχωρητικότητά μας, το εφικτό κατέστη ανέφικτο. Kαι όχι φυσικά επειδή το επιθυμητό ως όφειλε απαιτούσε το αυτονόητο. Aυτοδιάθεση.''

Για το Σκοπιανό ο κ. βουλευτής καταλήγει ότι ''Θα άξιζε ο κ. Kουλουμπής και τα διακεκριμένα μέλη του EΛIAMEΠ, αντί να καλλιεργούν το φοβικό σύνδρομο των ελλαδικών ελίτ, να μελετήσουν τη στρατηγική και την τακτική με τις οποίες ένα κατά μέγεθος ασήμαντο κρατίδιο, βεβαρημένο με χίλια υπαρκτικά προβλήματα ασκεί μεγάλη πολιτική και πείθει την υπερδύναμη μεταξύ Eλλάδος και αυτού να επιλέξει αυτό. H σωφροσύνη είναι πάντοτε βασική προϋπόθεση, αλλά όχι άλλοθι ατολμίας. Διότι τότε καταντά «το σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα» (Θουκυδίδης).''

3. Στις 2-7-2006, ο ομότιμος καθηγητής του Παν. Αθηνών, κ. Θ. Κουλουμπής, σχολιάζοντας το άρθρο του καθηγητή κ. Χρ. Γιανναρά ''Aναμένοντας «ειρηνικό» ακρωτηριασμό'' μιλά - ίσως για πρώτη φορά τόσο ξεκάθαρα αναφερόμενος για το ευρωπαϊκό μέλλον της Τουρκίας - για ''εναλλακτικές'' λύσεις, λέγοντας ότι, '' H εναλλακτική λύση, που ευτυχώς υπάρχει, συνεπάγεται μια Eυρώπη των δύο ταχυτήτων, με ένα πρόσθετο ενοποιημένο σκληρό πυρήνα (στον οποίο πρέπει να παραμείνει η χώρα μας) και μια δεύτερη περιοχή χαλαρών σχέσεων επιλεκτικής συνεργασίας στο πρότυπο των «συνασπισμών των επιθυμούντων».''

Δηλαδή, έχουμε και άλλες ''λύσεις''. Εκτός από την ''πλήρη σύνδεση'', έχουμε την ''μη σύνδεση'' αλλά και την λύση της Ευρώπης των ''δύο ταχυτήτων'' !!

Δηλαδή, αφού είδαμε ότι :

...Η παράταση - πέρα από τον Οκτώβριο του 2006, δεν μας προκύπτει εύκολα,

...΄Ολος ο σοβαρός κόσμος μιλά για το ''μη δίνετε θάρρος στον χοριάτη θα ανέβει στο κρεβάτι''

Αφού ο ΓΓ του ΝΑΤΟ κ. ΓΙΑΠ ΝΤΕ ΧΟΥΠ ΣΕΦΕΡ, μας είπε προχθές ''ΒΡΕΙΤΕ ΤΑ''

Αφού, είδαμε ότι με τις πλάτες των ''στρατηγικών'' μας εταίρων ο Ταγίπ προχθές γυρνώντας από την Κοντή Λίζα, δήλωνε με περηφάνια ''ότι η άρνηση της χώρας του δεν θα προκαλέσει το πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, επειδή –όπως είπε– «οι φίλοι μας δεν θα το επιτρέψουν».''

Αρχίζουμε και μιλάμε για ''ομόκεντρους κύκλους'' και ''συνασπισμούς επιθυμούντων'' τις ''χαλαρές σχέσεις'' της ...κουμπάρας με την ΕΕ.

Και μετά μου λέτε τι λέω για την ζύμωση και την μαλακή ισχύ!!

Και μετά μου λέτε ή υπονοείτε ότι είμαι ''εθνίκι'' επειδή μιλώ για πατριωτισμό και για εθνικά συμφέροντα που εσείς ή κάποι από σας, τα καταλαβαίνεται, μόνο σε ποδοσφαιρικές συναντήσεις της Εθνικής μας Ομάδας!

Και δεν έχετε να πείτε τίποτε για το ότι φθάσαμε στο σημείο δουλικά και ανερυθρίαστα, να γλείφουμε την Τουρκία, αντί να πάρουμε στα χέρια μας ΟΛΑ τα όπλα που μας δίνει η ΕΕ, που εμείς και η Κύπρος, είμαστε μέλη της και όχι η Τουρκία!!

Η άποψη που καταγράφω πάνω από ένα χρόνο στο μπλογκάκι μου αυτό είναι απλή και ξεκάθαρη.

Δεν φιλτράρω όσα γράφω μέσα από εθνικιστικά πρότυπα και πολιτικές σκοπιμότητες.

Μιλώ για εθνικά συμφέροντα ( ζωτικά για κάποιους που βγάζουν σπυράκια, σε παράξενες λέξεις) και για την αγωνία ότι οι ''ταγοί'' μας ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΝΑ ΜΑΖΕΦΤΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΒΡΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ.

ΝΑ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ με τις Δημοτικές και τις Νομαρχιακές.
ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ γαμώτο μου
ΜΕ ΤΟΣΑ και ΤΟΣΑ για τα οποία ενδέχεται αύριο ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΙΖΟΥΝ όχι μόνο τα παιδιά μας αλλά και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΠΡΟΘΥΜΩΝ.