ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ…

Στις 18-2-2007, στο ποστ μου ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ , έλεγα κάποια πραγματάκια.

Αυτή τη βδομάδα, όμως διάβασα ότι θα συγκληθεί η Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής, για να συζητήσει θέματα που αφορούν τους τελευταίους τσαμπουκάδες των κουμπάρων.

Επειδή, έχουν γραφεί ένα σορό λέξεις, δοκίμια, άρθρα σχετικά με την αναγκαιότητα της ειρηνικής συνύπαρξης Ελλάδας και Τουρκίας, και η κυβέρνηση του Σημίτη αλλά και του ΚΚ, είχαν και έχουν το σλόγκαν,
«μόνο μέσα από την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας θα λυθούν τα Ε-Τ τα προβλήματα …μας….»

Δηλαδή, κανείς τους δεν λέει, τι …λέει και η άλλη πλευρά, αυτής της Τουρκίας.

‘Εκανα ένα γούγλισμα, για να δω, πως τα βλέπουν τα πράγματα, οι κουμπάροι ….

Στην επισημη ιστοσελίδα του τούρκικου ΥΠΕΞ, υπάρχει η σύνοψη της τούρκικης εξωτερικής πολιτικής που λέει :

Synopsis of the Turkish Foreign Policy

‘’ Frequent high level contacts and reciprocal visits have also been both instrumental in and a by-product of this process of rapprochement. The promising and constructive tone that have begun to define bilateral relations culminated with the official visit paid by Prime Minister Erdoğan to Greece in May 2004, after an interval of 16 years since the last visit of a Turkish Prime Minister. On this occasion Prime Minister Erdoğan also paid a visit to Western Thrace where a large Turkish minority resides. The visit of the Greek Minister of Foreign Affairs Petros Molyviatis in April 2005, enabled both sides to explore further avenues of cooperation between the two neighboring countries.’’


Σε άλλο σημείο της ιστοσελίδας, αυτό που αναλύει τις πολιτικές σχέσεις της Τουρκίας με την Ελλάδα, Turkey´s Political Relations with Greece γράφεται για την Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης, Turkish Minority of Western Thrace

‘’Despite the high population growth rate of the Minority, the Turkish population in the Western Thrace still remains at the same level as in the 1920s. Today, there should have been at least 800.000 Turks in the region instead of the current 150.000.’’

Και παρακάτω σε άλλη ιστοσελίδα, με επικεφαλίδα, « Και η μεγαλύτερη σε όλο τον κόσμο περιοχή μέσα σε αλλοεθνές έδαφος »:

«And The World´s Largest Enclave

The problems above are even graver for the section of the Turkish Minority who live in the military restricted zone and make up the largest enclave group in the world today. During the turbulent period leading up to the Second World War, the mountainous area of Western Thrace (which borders Bulgaria) and all the northern regions of Greece were put under military control and this was maintained during the Greek Civil War as "a measure taken against the spread of communism".

The establishment of the military restriction zone is stipulated by Greek law (376/1936) . The civil war ended 50 years ago, but this restriction was never lifted from the northern third of Western Thrace, extending between the Nestos and Evros rivers, and encompassing parts of the prefectorates of Xanthi, Rodopi and Evros. Even today, after Communism has collapsed, the restricted military zone continues to exist without justification, constituting a bitter anachronism in an era where cooperation reigns and borders are fading.

All the inhabitants of the Xanthi, Rodopi and Evros sectors of this restricted military zone are ethnic Turks. They number around 40.000 and live in 118 villages. There is not a single ethnic Greek village in this area. As to the segment of the military zone in the Evros prefectorate, where the local Turks were subjected to vicious policies of forced expatriation and immigration with a view to "cleansing" the land, 7 Turkish villages still continue their existence.

All the roads leading to the restricted military zone are blocked by military checkpoints. In order to go in and out of the restricted military zone, anyone living within the zone has to produce a special identity card at the checkpoints. Anyone living outside the zone and wishing to visit it has to obtain special short-duration permits issued by the authorities in charge.

Even the people who hold those permits, can only travel within an area that has a diameter of 30 kilometers when their homes are taken as center of the said diameter. In case they wish to travel any further, they need to obtain another permission.

Moreover, access to and from the restricted military zone is forbidden from midnight to 5 a.m.

Ethnic Turks inhabiting this huge enclave are not only deprived of their basic right to freely travel from one place to another in their own country, they are also relegated to wretched economic and social conditions even when compared to their kinsmen outside the zone. It is not by chance that the most underdeveloped regions in Greece are within the military restricted zone. Rigid restrictions on farming, forestry and manufacturing induce the locals of the zone live mainly on animal husbandry. Roads, telephones and other means of communication, health services, running water in houses and other basic facilities are either rudimentary or non-existent. As a result, there is a growing tendency among young people to leave the land of their birth and migrate.

Edcation and religious services are also of especially poor quality in the military restricted zone. The inhabitants of the zone are victims of policies aimed at destroying their Turkish ethnic identity. These policies are pursued by lowering the quality of schools and mosques by staffing them with unqualified teachers and religious men, specially handpicked by the Greek Government. Yet again, this is a clear usurpation of the rights of the Turkish Minority recognized by the Treaty of Lausanne, which stipulates total freedom in the fields of education and religion.

The restricted military zone is rigidly secluded from the outer world. Border crossings at Xanthi and Rodopi, between Greece and Bulgaria, remain firmly sealed. Local businessmen regularly appeal for the reopening of these crossings on grounds that it would boost local trade and development. The Greek authorities turn a blind eye to these appeals. Their concern is to prevent any link between the members of the Turkish Minority in Greece and their kinsmen in Bulgaria.

Last Updated: 16.09.2005 »

(Οι επισημάνσεις με κόκκινο είναι δικιές μου)

Επίσης υπάρχει και η Federation of Western Thrace Turks in Europe,
με έδρα τη Γερμανία, η οποία είναι επίσημο συμβουλευτικό μέλος της UN-ECOSOC για τα θέματα των Τούρκων της Δ. Θράκης, ο πρόεδρος της οποίας, Χαλίτ Χαμπίμπογλου, σε μήνυμά του, ρίχνει και την κεντρική ιδέα του αγώνα :

«Τα δικαιώματα δεν δίνονται αλλά παίρνονται και για να παίρνονται τέτοια δικαιώματα το αντίτιμο μπορεί να είναι βαρύ.»

Αλλά έχουν αναβιώσει και παλιές …καλές μέρες της τουρκικής προπαγάνδας.
Έχουν θυμηθεί τη Δημοκρατία της Γκιμουλτζίνας (Κομοτηνής) Republic of Gumuljina

Στο γνωστό μας www.answers.com, αν δώσετε να ψάξει το «Turks of Western Thrace» θα σας βγάλει…..παπάδες…..

Τώρα τι γίνεται σιγά-σιγά και χωρίς να το καταλαβαίνουμε…ή χωρίς να αντιδρούμε, ή – το και χειρότερο – να συνοδοιπορούμε εκόντες – άκοντες;

Η τούρκικη μειονότητα της Δ. Θράκης είναι γεγονός αναγνωρισμένο, μια που και τα Ενωμένα Έθνη, έχουν ως επίσημο συμβουλευτικό τους όργανο την οργάνωση Federation of Western Thrace Turks in Europe.

Απλά, όπως και με το όνομα των Σκοπίων, περιμένουν (και περιμένουμε οι αγωνιόντες), πότε θα βρεθεί η ‘’κατάλληλη’’ στιγμή για να το επισημοποιήσουν.

Πρόσφατα άρχισε να σιγογράφεται και το άλλο θέμα, η τουρκική μειονότητα στα Δωδεκάνησα, μέσα από τις ιστοσελίδες της βικι, που ναι μεν λέει ότι δεν έχει ελεγχεί από ιστορικούς, αλλά τη δουλειά της την κάνει

Θαυμάστε εδώ

Αυτά τα ολίγα (;), για όσους λοιδορούν κινήσεις που αντιτίθενται στον ρεβιζιονισμό της ιστορίας μας και που δεν είναι λίγοι, με την ανοχή (μόνον;) των επίσημων κυβερνητικών οργάνων.

Να γιατί δεν ξεχνώ.