ΑΣ’ ΤΟ…… ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ…..

Σε μακρά περίοδο αγρανάπαυσης είμαι, εδώ και καιρό.

Λίγο γιατί …τόθελαν….

Λίγο γιατί …έτσι προέκυψε…

Πάντως απολαμβάνω, όσο μπορώ, το βαθύ γαλάζιο του Αιγαίου.

Τι Αγαθονήσι , τι Λειψούς, τι Αρκιούς, τι Λέρο, τι Θύμαινα και Φούρνους…
τι να σας λέω τώρα…!

Αλλά – όσο και όποτε – βρίσκω καμιά εφημερίδα (εδώ οι κυριακάτικες έρχονται κατά Δευτέρα και βάλε), ή όταν μου’ ρχεται η όρεξη να μπώ (καλωδιωμένος ή ασυρματικά) στο μπλογκοχωριό , καταλήγω ότι καλά είναι κ’ έτσι.

Εδώ τουλάχιστον η Ελλάδα δεν κάηκε,

υπάρχει και παλεύει να ποτίζει τις ρίζες της με το λίγο νεράκι που τις φέρνουν τα νερο-δεξαμενόπλοια από Ρόδο μεριά.

Εδώ δεν θα φθάσει ποτέ η μεγαλοβιζιτού , όπως στο πουστονήσι, να τα κάνει όλα μπάχαλο με τις πεοχειλίες της και τις τριπλέτες και βάλε….

(Κάτι λίγες αδελφές φθάνουν, που και που, με κανένα ιστιοπλοϊκόν ανοικτής θαλάσσης (sic), αλλά δένουν αρόδο και μονάχα αργά το βράδυ που η φύση καταλαγιάζει, και είναι και ο αγέρας προς τη ξηρά, ακούς κάτι υπόκοφα βογγητά, δείγμα των παθών τους και της ευχαρίστησής τους).

Εδώ – τουλάχιστον – δεν θα ενοχλήσει τον απλοϊκό ακρίτα, αν το πράσινο βάζει φωτιά στο πράσινο, αν ο Σπηλιοτόπουλος δεν θα είναι υποψήφιος στις εκλογές ή αν ο Γιωργάκης κάνει καλά τη δουλειά του ως αντιπολίτευση.

(αφού ούτε ο Υπουργός Αιγαίου, δεν έχει εμφανισθεί από τον Μάϊο και δώθε).

Εδώ ο Γιάννης (σερβιτόρος και γιος του μαγαζάτορα στον Πλατύ Γιαλό των Λειψών), έχει μια αγωνία και μόνο, τον Φεβρουάριο που θα πάει φαντάρος: Πώς να γίνει και να υπηρετήσει στη Φαρμάκο – όπως λέει το Φαρμακονήσι.

Εδώ ο Μπάρμπα- Λευτέρης από το Αγαθονήσι, παλεύει να φτιάξει το δυναμό της βάρκας του, μιας και είναι μακριά η Σάμος και δεν βρίσκει και το ανταλλακτικό εύκολα, βλέπεις η μηχανή είναι παλιό μοντέλο….

Εδώ το πρόβλημά τους είναι ότι νοιώθουν σαν ξεχασμένοι απ΄όλους, μιας και θα τους θυμηθούν 1-2 βδομάδες πριν τις εκλογές.

Γι΄αυτό και στα μέρη αυτά, κάνει πάταγο - όπου και να γυρίσεις - το τελευταίο του Νταλάρα….

‘’Μην ακούς τι λέγεται, η Ελλάδα καίγεται και το βράδυ κλέγεται μέσα απ’ το γυαλί/
Κι αυτοί που θα την σώσουν είναι μόνο οι τρελοί.’’

Τα λέει όλα.....

... γι΄αυτούς τους ‘’τρελούς’’

Και για να τελειώνω, αντιγράφω τον Ναυτίλο:


‘’ Αρα;

Με μια μπύρα στην μπάρα.

΄Οντως, ήσυχες, απόμαχες στιγμές -τι να γράφεις και να λες στη χώρα που συλλαμβάνουν τους ακτιβιστές (κατά των εμπρησμών) και ποτέ τους εμπρηστές;

Σε μια κοινωνία που ο αφρός της (και κατά μίμησίν του οι πληβείοι της) ζει για τα ψώνια

ή μάλλον, για την ακρίβεια, ψωνίζει

ψωνίζεται

και την έχει ψωνίσει.

Τι να λες στους φαντασμένους (με την έννοια του φτασμένου), τους κατ' εξακολούθησιν, κατ' επάγγελμα και κατά συνήθειαν ευτυχείς και επιτυχημένους; Οτι το σκοτς ον δε ροκς της κυρίας απέναντι είναι πιθανόν τα παγωμένα δάκρυα αλλωνών.

Δεν λέει.

Δεν μετράει. Δεν πουλάει.’’

Γι αυτό σου λέω…

….ας το καλλίτερα…….