ΦΑΛΑΚΡΟ

(πόσο σε κλαίω που σε βιάζουν ακόμα)

Είπα να κάνω μια βόλτα στα βόρεια και ανατολικά.

Πολλά ακούγωνται (γενικώς) και νάμαστε βρεθήκαμε σε έναν ονειρεμένο τόπο, που λίγα έως τίποτε έχει να ζηλέψει από τις υπόλοιπες χειμωνιάτικες ομορφιές και της υπόλοιπης Ελλάδας, αλλά και των άλλων χωρών που ευλογηθήκανε να έχουν ψηλά βουνά και χιόνια.


Έτσι φτάσαμε στη Δράμα, προπαραμονές της Πρωτοχρονιάς, λίγο ανοργάνωτα βέβαια, πιστεύοντας όμως ότι η ζωή θέλει και λίγο περιπέτεια...


Πρώτα - πρώτα, οφείλω να ομολογήσω ότι (όπως αποδείχθηκε), δεν τα πάω καλά με τις αποστάσεις στο χάρτη. Έτσι διαβάζοντας την ιστοσελίδα skifalakro

είπα ότι με μια διαδρομή 20-50 λεπτά από το χιονοδρομικό, αντέχεται....
και την αντέξαμε.
Αλλά αυτό που είδα και διαπίστωσα, εκεί πάνω είναι ότι οι άνθρωποι, ένα στολίδι πραγματικά της φύσης, του θεού, του όποιου τέλος πάντων θέλετε, το έχουν κάνει κοινώς τσιφλίκι τους.

Πρώτα, σου τραβά το μάτι το ''δάσος'' των αυθαίρετων τροχόσπιτων, που - ως τσαντίρια και αυτοσχέδια σπίτια που θυμίζουν άλλες εποχές τότε που οι πρόγονοι των σημερινών Δραμινών περιπλανιόταν ανά την Ελλάδα, πρόσφυγες και ''τουρκόσποροι'' (ναι έτσι τους φωνάζανε οι υπόλοιποι) - είναι σπαρμένα, σε ότι επίπεδο κομμάτι υπάρχει γύρω, από το κεντρικό και μοναδικό κτίριο του ''χιονοδρομικού κέντρου''. Ενωμένα δε μεταξύ τους με ότι υλικό μπορεί να φαντασθεί κανένας, από μαδέρια και υλικά καλουπώματος, μέχρι ραμποτέ σανίδες, έχουν κάνει και την κοινή τους αυλή, άτακτα παρατημένα στο χώρο στάθμευσης των ΙΧΕ...

Μετά έχουν σειρά τα ''μαγαζιά'' ενοικιάσεως σκι. Παρατατεταγμένα στη σειρά 3-4 ξύλινες κατασκευές, γεμάτες διαφήμιση και μπαλκονάκια, να χαίρονται οι σικ κυρές και κύριοι, τον στιγμιαίο καφέ που προσφέρουν δωρεάν.

Στημένα σε γή που δεν ανήκει σε κανέναν.
Αλήθεια σε ποιον πληρώνουν το νοίκι.....;

Σειρά έχουν τώρα τα σκουπίδια (η φωτό θολή εξ επίτηδες, παραμονή πρωτοχρονιάς στις 1300)

κάδοι που ξεχυλίζουν από κάθε λογής απορρίμματα (μέχρι babylino και σερβιέτες), από τις γύρω - και πάλι αυτοσχέδια (και αμφιβόλου ποιότητας και ελέγχων από τις αρμόδιες υγειονομικές υπηρεσίες) - καντίνες με τα ''βρόμικα''......

Η αποθέωση του βιασμού του φυσικού αυτού πλούτου, από όλους όσους - κατά όπως ισχυρίζονται μόνοι τους - βοήθησαν στην ''ανάπτυξη του Φαλακρού''.....

και στο κέντρο στημένο το ''σαλέ'' του ΕΟΣ Δράμας να καμαρώνει ή να κλαίει για την κατάντια αυτή, της ευλογίας της φύσης....

και τα αυτοκίνητα, παραμονή πρωτοχρονιάς, μια καθαρά ηλιόλουστη μέρα, με καλό χιόνι, τουλάχιστον μέχρι τις 1400, να ανεβαίνουν το μακρύ (και ευτυχώς καθαρό δρόμο) μιλούνια ολόκληρα, γύρω στα 4.000 ΙΧΕ, τα υπολογίσαμε.

Να συρρέει ο κόσμος, να δει το Φαλακρό...!

Το Φαλακρό που πράγματι έχει ωραιότατες πίστες...

Το Φαλακρό, που δεν έχει ξεκαθαρισμένο ιδιοκτησιακό καθεστώς και δεν μπορεί να κτισθεί ούτε μά πέτρα, όχι ξενοδοχειακή μονάδα......

Το Φαλακρό, που δεν έχει ανάγκη μόνο από επισκέπτες περίεργους, τυλιγμένους στις γούνες και με γόβες στιλέτο να περπατάνε στο χιόνι...αλλά από οργανωμένο σύστημα διαχείρισης του πλούτου, με ξενοδοχειακή ή κές μονάδες που να βοηθούν τον επισκέπτη να απολαμβάνει τη φύση και το σκί...

Το Φαλακρό που επιτέλους πρέπει να αποκτήσει ιδιοκτησιακό καθεστώς..

Το Φαλακρό που πρέπει να απαλλαγεί κάποτε από τα όποια συμφέροντα, για να γίνει χώρος απόλαυσης όλων των επισκεπτών....

Το Φαλακρό, που πρέπει να αποδεσμευθεί από τις κηδεμονεύσεις - που κρατούν δέσμιο ότι προσπαθεί και κινείται προς αυτή τη κατεύθυνση...

Το Φαλακρό, που πρέπει να πάψει επιτέλους να είναι η προσωποίηση του βολέματος μιας μικρής κλειστής ομάδας παραγόντων...

Γιατί το Φαλακρό δεν ανήκει σε λίγους, αλλά σε πολλούς.