ΕΝΑΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ( ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ )

ΜΕΣΣΗΝΗ

Στην αρχαία σικελκή διάλεκτο Ζάγκλη, σημαίνει δρεπάνι. Το σχήμα του λιμανιού της Μεσσήνης θυμίζει δρεπάνι και αυτός είναι ο λόγος που οι κάτοικοί της, την ονομάσαν έτσι, πρίν την άφιξη των ελλήνων αποίκων. Οι Έλληνες ερχόμενοι από την μακρινή Εύβοια, περίπου το 730 π.χ, έψαχναν, τι άλλο; κάτι να θυμίζει τη αγαπημένη πατρίδα τους. Ο ιδανικότερος τόπος δε θα μπορούσε να είναι άλλος από την πόλη Ζάγκλη, ίδια Χαλκίδα και απέναντι το μεσογειακό Ρήγιο, ίδιο Δήλεση, Τανάγρα. Εδώ λοιπόν εγκαταστάθηκαν για την νέα τους ζωή και πατρίδα.
Στα 493 π.χ, ο τύραννος του Ρηγίου Αναξίλας, που καταγόταν από την πόλη Μεσσήνη της δυτικής Πελοποννήσου, αφού κατέλαβε το, τεράστιας στρατηγικής σημασίας, λιμάνι, της έδωσε το όνομα της μητέρας – πόλης.

…… Και έτσι ονομάζεται μέχρι σήμερα, Μεσσήνη!!

Στα 396 π.χ καταστρέφεται από τους Καρχηδονίους, όταν αυτοί υπό την αρχηγία του Ιμίλκωνα, με έναν υπερκερωτικό ελιγμό, παρέκαψαν τους παρατεταγμένους Μεσσήνιους και μπήκαν με τον στόλο τους απ΄ευθείας στο λιμάνι της πόλης. Από τους ικανούς άνδρες της πόλης σώθηκαν καμμιά πενηνταριά που γλύτωσαν κολυμπώντας προς το Ρήγιο. Από το επίτευμα αυτό, μετά την απελευθέρωση θεσπίσθηκαν ετήσιοι αγώνες διάπλου του Στενού.
Η Μεσσήνη επανιδρύεται από τον τύραννο των Συρακουσών Διόνυσο τον Πρεσβύτερο.
Στα χρόνια της Βυζαντινής, αλλά και της Αραβικής, αργότερα, κυριαρχίας, η Μεσσήνη αποκτά την αίγλη που της αρμόζει, για δύο κυρίως λόγους, το λιμάνι της, στρατηγικότατο, και την παραγωγή του ξακουστού μεταξιού της.
Στα 1571, στο λιμάνι της Μεσσήνης, συγκεντρώνεται και αποπλέει για την Ναύπακτο, ο στόλος των Χριστιανών, για την περίφημη ομόνημη ναυμαχία με τον Οθωμανικό στόλο.
Πλούτη και φήμη βοηθούν την πόλη στην πορεία της, μέχρι τον 19ο αιώνα. Την εποχή εκείνη, παράσιτο καταστρέφει τις φυτείες του μεταξιού και σηματοδοτεί την έναρξη της καθοδικής πορείας της πόλης.
Μετά από επιδημία πανώλης το 1743, χολέρας το 1854 και πολλούς σεισμούς, με τον μεγαλύτερο από αυτούς να συμβαίνει το 1908, η πόλη αποδεκατίζεται και προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί μέχρι και σήμερα.

Κτισμένη στην βορειανατολική άκρη της Σικελίας, ακριβώς απέναντι από το Ρήγιο, νομίζει κανείς πως μπορεί να αγγίξει είτε τη μία είτε την άλλη από τις δύο πόλεις. Δύσκολο να φαντασθείς ότι τα στενά αυτά, για τον αρχαίο μύθο, φιλοξενούσαν την Σκύλλα και την Χάρυβδη.
Βέβαια όλα αυτά φαίνονται παιδιάστικα το 2005, αλλά πίσω στον 7ο π.χ αιώνα, ....

‘’....στους πρώτους ταξιδευτές από την Ελλάδα, που βρέθηκαν σ΄αυτά τα νερά με τα δυνατά ρεύματα του Στενού που παρέσυραν τα εύθραυστα καράβια τους πάνω στα βράχια δεξιά και αριστερά, (το θέαμα), πρέπει να φάνηκε άγριο και τροματικό. Η θέα της Αίτνας με τους καπνούς της, τα μουγκρητά που έκανα την γη να σείεται, τα απότομα βράχια στα ανατολικά, τα παρθένα δάση… όλα έμοιαζαν απειλητικά και ξένα. Γι΄αυτό φαντάσθηκαν πως πριν από κείνους, ο Οδυσσέας, ο περιπλανώμενος ήρωας, είχε ήδη ταξιδέψει σ΄ετούτα τα ταραγμένα νερά νικώντας τα τέρατα, τυφλώνοντας τον Κύκλωπα, ξεγελώντας τις Σειρήνες και λύνοντας τα μάγια της Κίρκης... ‘’ (από το βιβλίο, Ο Τύραννος των Συρακουσσών του Βαλέριο Μάσιμο Μανφρέντι, εκδόσεις Ψυχογιός ).

Και στην κεντρική πλατεία της πόλης, ο μεγάλος και πολύπαθος από τους σεισμούς και τον βομβαρδισμό του 1943, καθεδρικός ναός, κτισμένος από τον Ρογήρο Β΄, με ψηφιδωτά βυζαντινών καλιτεχνών της Πόλης πίσω στα 1197.

Και δώ Ελλάδα!!

ΕΝΑΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ( ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ )

ΜΕΤΑΠΟΝΤΙΟ

Γύρω στα 20 χιλιόμετρα νότια του Τάραντα, μετά από μία διαδρομή, ανάμεσα από απέραντες καλλιεργήσιμες εκτάσεις ελιές, υπάρχει το Μεταπόντιο.
Σύμφωνα με τον ισχύοντα μύθο, ιδρύθηκε από τους κατοίκους της αρχαίας Πύλου, που καθοδηγούμενοι από τον Νέστορα, μετά την άλωση της Τροίας, έφθασαν εδώ και στη περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα από δύο ποτάμια, τον ποτ. Μπραντάνο (Bradano) και Μπασέντο (Basento) νοτιότερα, ίδρυσαν το Μεταπόντιο.
Σύμφωνα με νεότερες αρχαιολογικές έρευνες, η πόλις ιδρύθηκε από τους Αχαιούς, τον 7ο π.χ αιώνα, που προερχόταν, είτε από την Πελοπόννησο, είτε από μια άλλη ελληνική αποκία που βρίσκεται γύρω στα 50 χιλιόμετρα νοτιότερά του, την Σύβαρη.
Αποτελούσε, τη πόλη – ασπίδα για την Σύβαρη και τον Κρότωνα (και οι δύο νοτιώτερα της), από την απειλή του Τάραντα, που ήταν αποικία των Σπαρτιατών.
Στα 510 π.χ, όταν καταστράφηκε η Σύβαρης, εντάχθηκε στην σφαίρα επιρροής του Τάραντα.
Στα 415 π.χ, συμμάχησε με τους Αθηναίους, στην προσπάθεια των τελευταίων, να καταλάβουν την Σικελία.
Στο Μεταπόντιο, κατέφυγε ο φιλόσοφος Πυθαγόρας, όταν τον έδιωξαν από τον Κρότωνα.
Εδώ κατασκευάσθηκε, γύρω στο 550π.χ, ο πρώτος αρχαίος ναός της Μεγάλης Ελλάδος, (δωρικού ρυθμού) που σώζεται σε σχετικά καλή κατάσταση, κτισμένος σε ένα λόφο, στα βόρεια της πόλης, αφιερωμένος στη Θεά Ήρα.

Ο λόγος της διατήρησής του σε καλή κατάσταση είναι ότι χρησιμοποιήθηκε, κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, από τους Ιππότες, για συνεδρειάσεις και γεύματα. Από τότε είναι γνωστός και με την ονομασία Τράπεζες των Ιπποτών ( Tavole Palatine ).