ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΟΙ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ.

Αφορμή για σήμερα, ένα σχόλιο ανώνυμου, πάνω στις σκέψεις μου που ποστάρισα στο ‘’ ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ’’.
Με έστειλε να δω την ιστοσελίδα του Κέντρου Διεθνούς Πολιτικής Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα, την εργασία του κ. Παναγιώτη Γιαννακογεώργου, με τίτλο « ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΤΕΥΝΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ»

(το δυστύχημα είναι ότι το έχουν μόνο στα αγγλικά).

Τι εξετάζει λοιπόν αυτή η εργασία;

Όλα τα θέματα που κατά καιρούς έχω αναλύσει και για τα οποία έχω… γκρινιάξει, που έχουν σχέση με τη χαλαρότητα που δείχνουν οι Ελληνικές κυβερνήσεις – για να μην την χαρακτηρίσω και διαφορετικά – στις σχέσεις τους με την Τουρκία.

Αναλύει λοιπόν τα παρακάτω:

Ενώ η Ελλάδα κάνει υποχωρήσεις, η Τουρκία δεν ανταποκρίνεται, ούτε ανταποδίδει.

Την επίδραση της κληρονομιάς του Κεμάλ Ατατούρκ, στις σχέσεις της Τουρκίας με την Ελλάδα. Την ενσωμάτωση του κεμαλισμού, στο τουρκικό πολιτικό και στρατιωτικό πιστεύω, του οράματος μιας εθνικά αμιγούς Τουρκίας, που δεν θα διστάζει να ενεργεί μονομερώς παραβλέποντας συνθήκες και συμφωνίες.

Το γεγονός ότι η Τουρκία δεν συνεισέφερε ποτέ ειλικρινά στην σταθερότητα των σχέσεων της με την Ελλάδα. Η τουρκική αδιαλλαξία και η απόλυτη περιφρόνηση σχεδόν όλων των συνθηκών και συμφωνιών που κατά καιρούς υπέγραψε με την Ελλάδα.

Τη τρέχουσα τουρκική πολιτική σχετικά με το Αιγαίο, η οποία με τεχνικές κρίσεις - που μπορεί κάποτε να οδηγήσουν σε θερμό επεισόδιο - αμφισβητεί το status quo με απώτερο στόχο την επέκταση των τουρκικών χωρικών υδάτων.

Την εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α. προς τις δύο χώρες, που με τη πολιτική ανοχή των Η.Π.Α. προς την Τουρκία, ενθαρρύνει την τουρκική αδιαλλαξία και την εχθρική συμπεριφορά της τελευταίας προς την Ελλάδα, χωρίς να εξυπηρετεί τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα των Η.Π.Α..

Την ελληνική πολιτική κατευνασμού (appeasement), που όχι μόνο απέτυχε να παράγει αποτελέσματα διαρκούς ειρήνης και φιλίας, αλλά αντίθετα ενθάρρυνε τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας.

Και καταλήγει:

Για να αποφύγουμε μια μελλοντική σύγκρουση η απώλεια εδαφών, η πολιτική κατευνασμού πρέπει να εγκαταλειφθεί και κάθε απόπειρα συνεργασίας με την Τουρκία επιβάλλεται να ξεκινήσει από την αρχή και μόνο εφ΄ όσον η Τουρκία επιδείξει μια πραγματική θέληση προσέγγισης με την Ελλάδα μέσα στα πλαίσια και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.



ΥΓ

Έτσι….. για να ‘’ντύσω’’ και τις δικιές μου σκέψεις, με επιστημονικά τεκμηριωμένες απόψεις.