Τετάρτη 21 Ιουνίου 2006

Τώρα....;;

Διαβάζω στην ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, τη δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας, που έκανε στη Σύμη, στο λόγο του κατά την ανακύρηξή του ως επιτίμου δημώτη του νησιού:

«ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν είναι οι διαφορές που επικαλείται η Τουρκία αλλά ο λόγος για τον οποίο τις επικαλείται. Ακόμη και αν βρισκόταν συμβιβασμός σε κάποιες από αυτές τις διαφορές, μέσω των διαδικασιών που προβλέπονται στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, κανείς δεν εγγυάται ότι δεν θα προέκυπταν νέες διαφορές ακριβώς επειδή δεν αναθεωρείται η στρατηγική επιδίωξη που τις κατασκευάζει».

Τι εννοεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας;

(που ας μου επιτραπεί δεν είναι άμοιρος, των σημερινών εξελίξεων στα ελληνοτουρκικά, μια που διετέλεσε επί σειρά ετών ΥΠΕΞ και για τα οποία η Ιστορία θα τον κρίνει),

Τα απλά και αυτονόητα!!

Αν δεν διαχωρισθεί το κράτος από το στρατό, στη Τουρκία, αν το επίσημο κράτος δεν σπάσει τους δεσμούς του από το ‘’βαθύ κράτος’’, αν δεν διαγραφεί, με τις όποιες δημοκρατικές διαδικασίες, το casus belli, για πια προσέγγιση και ‘’φιλία’’ των λαών μιλάμε;

Και έχεις και τη dora να λέει, σε συνέντευξή της στη LE FIGARO , ότι

«Κατανοώ τους φόβους των ευρωπαϊκών λαών, όπως και εκείνους του ελληνικού λαού. Η Τουρκία δεν θα γίνει δεκτή παρά μόνον αφότου αναγνωρίσει το κοινοτικό κεκτημένο και θα ανταποκριθεί σε όλα τα κριτήρια ένταξης. Για τον λόγο αυτόν η διαδρομή προς την Ε.Ε,. είναι πολύ σημαντική. Είναι εξίσου σημαντική όπως και η ίδια η ένταξη».

Και βάζει και το στίγμα, της ‘’επόμενης μέρας’’ της:

«Ελπίζω ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί θα αποφασίσουν να εκλέξουν εκπροσώπους που θα έχουν το όραμα μιας ισχυρής Ευρώπης, με ένα κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο, μια Ευρώπη που θα παίξει ένα εποικοδομητικό ρόλο και θα συνεχίσει να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της έναντι των λιγότερο ευνοημένων».

Μα καλά ρε σεις…

καλοπροαίρετα αγαπημένα ζωάκια και λοποί ‘’ετερόφωτοι ψαλιδόκωλοι, γνωστοί σαχλαμαράκηδες, συμπλεγματικοί’’, οπαδοί του "δεν υπάρχει κοινωνία, μόνο άτομα, (Θάτσερ) ", ‘’ξενοσπουδαγμένα ανθρωπάρια’’ που περιφρονείτε τον τόπο σας. Εσείς που τοποθετείτε ‘’τη χώρα στο τρίτο υπόγειο του δυτικού μεγάρου που βρεθήκαμε’’….

Γιατί, όταν σημείωνα ότι :

1. ‘’….Ο αληθινός αρχηγός του Τουρκικού Κράτους, δεν είναι ο εκάστοτε Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι ο εκάστοτε Αρχηγός των ΤΕΔ ‘’.

2.
Φοβάμαι (το ξανά-είπα) ότι δεν θα πρέπει να περιμένουμε στροφή ‘’φιλίας’’ από τους κουμπάρους μας, γιατί οι δομές τους και ανέκαθεν η τακτική τους, ήταν του πάρε και όχι του δώσε. Με τις ‘’κουμπαριές’’, τα αμοιβαία κιτς χαλιά και τσίγκινα σκεύη που δόθηκαν ως δώρα, τα ζεϊμπέκικα και τα ελληντουρκικά σήριαλ αγάπης και ερώτων, πολύφερνων, νέων ηθοποιών, μεταβαλόμαστε σε χώρα με περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα, προς δόξα και τιμή των ‘’λαών που δεν έχουν να μοιράσουν τίποτε’’

3. (μιλώντας για τη θεωρία fifty-fifty)…

Μάλιστα, η περίφημη
θεωρία του 50-50, που λέει ότι‘’οι χριστιανοί που σφάχτηκαν, τότε, ήταν τόσο κακοί όσο και οι εκτελεστές τους, ότι δηλαδή το λάθος ήταν 50-50, μισό - μισό’’Και γώ συμφωνώ με το συμπέρασμα του GEORGE HORTON, στο ΛΣΤ’ κεφάλαιο του βιβλίου ‘’Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ’’ (εκδόσεις ΕΣΤΙΑΣ-1993):‘’Αν οι ‘Ελληνες, μετά τις σφαγές του Πόντου και της Σμύρνης, είχαν σφάξει όλους τους Τούρκους που ζούσαν στην Ελλάδα, τότε ίσως ο υπολογισμός να έφτανε τους πενήντα προς πενήντα’’.

….Με χαρακτηρίζα(ε)τε, ως τύπο, ‘’sui generis τύπος, του είδους που όλοι έχουμε στις παρέες μας κ συζητάμε ευχάριστα μαζί του γνωρίζοντας αμφότεροι πως δεν θα συμφωνήσουμε ποτέ.’’, ως ‘’ελληναρά’’ και ‘’εθνίκι’’;

Τι διαφορετικό έχουμε πει από αυτό που διακήρυξε ο Κάρολος, στη Σύμη;

Και για να τελειώνω, πλήρως και τελεσίδικα, ένα έχω να πώ μόνο, αντιγράφοντας απάντηση (με comment) του GREG στον αντίστοιχο του SG, για το ποστ μου ‘’Με αφορμή ένα ποστ του SG’’

‘’Αυτό που φόβισε το Σημίτη το 99 και το 2003 κι' έκανε πίσω, αυτό που φοβάται τώρα ο Κώστας και τον "σπρώχνει" το ήδη καμμένο από το θέμα Πασοκ με "λαγό" τον Στεφανόπουλο, να συνεχίσουν να το φοβούνται! Τώρα μάλιστα πιό πολύ. Γιατί η πείνα (των 2/3) τον αγριεύει τον Έλληνα και του θυμίζει αξίες που κόντεψε να ξεχάσει. Και το ήδη συμφωνηθέν μοίρασμα όσα και να γραφούν δεν θα το καταπιεί.Όχι αμαχητί τουλάχιστον!’’