ΠΗΓΑΣΟΣ: 03/08/07

Το μοναδικό έργο του Θουκιδίδη, είναι η ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου, στην οποία περιλαμβάνονται τα γεγονότα από το 431 π.Χ έως το 411 π.Χ. Ο συγγραφέας δεν έχει δώσει τίτλο στο έργο του. Μεταγενέστερι μελετητές του, το χώρισαν σε 8 βιβλία και του έδωσαν το τίτλο Θουκιδίδου Ιστορίαι ή Θουκιδίδου Συγγραφή.

Στο Α' βιβλίο λοιπόν, περιγράφει την πριν από τον Πελοποννησιακό πόλεμο ιστορία της Ελλάδος.

Όπως γράφει και ο Άγγελος Βλάχος, στα προλεγόμενα της μετάφρασής του (έκδοση Βιβλιοπωλείον της Εστίας, αθήνα 2003)

'' ... Κρίσεις για την στρατιωτική αξία, την ανδρεία, την τόλμη ή την σύνεση των αντιπάλων, κάνει ελάχιστες ο ιστορικός. Εξετάζει τις ανθρώπινες πράξεις σε σχέση με τους σκοπούς και τ' αποτελέσματά τους και αρκείται να δείχνει, με την απλή εξιστόρηση και χωρίς καν να το υπογραμμίζει, πόσο σφαλερές είναι - συνήθως - οι προβλέωεις των ανθρώπων....''

Εκεί λοιπόν, για όσους θέλουν να μελετήσουν την ιστορία, και να διδαχθούν από αυτή, στους στίχους 139-146, βλέπουμε την πρώτη εμφάνιση του Περικλή του Ξανθίππου, τη ''μεγαλύτερη προσωπικότητα της Αθήνας και στα λόγια και στα έργα'' να λέει προς τους Αθηναίους την άποψή του πως δεν πρέπει να υποχωρήσουν στις απαιτήσεις των Λακεδαιμονίων.

Ας δούμε τι τους λέει......

''... Βλέπω ότι και σήμερα πρέπεινα σας δώσω τις ίδιες συμβουλές και να σας πω ανάλογα πράγματα..... Γιατί είναι ενδεχόμενο τα γεγονότα να πάρουνμια τροπή εξίσου απρόβλεπτη, όσο είναι και η διάθεση του ανθρώπου. Αυτός είναι άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο, όταν μας συμβεί κάτι το απρόβλεπτο, συνηθίζουμε να κατηγορούμε την τύχη....Κανείς από σας μην νομίσει ότι θα πολεμήσει για ασήμαντη αφορμή... Ούτε πρέπει να έχετε την ενδόμυχη σκέψη ότι αρχίζετε τον πόλεμο για ασήμαντη αιτία. Το ασήμαντο αυτό είναι δοκιμασία του φρονήματός σας και της αποφασιστικότητάς σας γενικά. Αν υποχωρήσετε θα προβάλουν, αμέσως, άλλη μεγαλύτερη απαίτηση, γιατί θα νομίζουν ότι και τώρα ενδώσατε από φόβο. Αλλ' αν δείξετε σταθερότητα, θα τους δώσετε να καταλάβουν ότι πρέπει να μας φέρωνται σαν ίσοι προς ίσους......Δεν πρέπει να θρηνούμε τα σπίτια μας και τα κτήματά μας, αλλά τους ανθρώπους μας. Δεν είναι τ' άψυχα που κάνουν τους ανθρώπους, αλλά οι άνθρωποι που κάνουν τ' άψυχα...... Περισσότερο φοβούμαι τα δικά μας σφάλματα παρά τα σχέδια του εχθρού.......Ας έχουμε συνείδηση του ότι, για τις πολιτίες, όπως και για τους ιδιώτες, η μεγαλύτερη δόξα αποκτάται με την αντιμετώπιση του μεγαλύτερου κινδύνου. Οι πατέρες μας αντιστάθηκαν στους Μήδους χωρίς καν να έχουν τη μεγάλη δύναμη που διαθέτουμε εμείς σήμερα. Εγκαταλείποντας τα λίγα που είχαν και με περισσότερη θέληση παρά τύχη, με περισσότερη τόλμη παρά δύναμη, όχι μόνο έδιωξαν τους βαρβαρους, αλλά δημιούργησαν τη δύναμη που έχουμε σήμερα. Ας μην φανούμε κατώτεροί τους. Ας πολεμήσουμε τους εχθρούς μας με όλη τη δύναμη κι ας προσπαθήσουμε να μην αφήσωμε στους απογόνους μας μικρότερη κληρονομία από κείνη που λάβαμε.''