Ποιος είναι ο απαχθείς Μητροπολίτης Χαλεπίου Παύλος.

Αντιγράφω από το www.olympia.gr:

Ας ευχηθούμε να έχει αίσιο τέλος η περιπέτεια του ελληνορθόδοξου Ιεράρχη…
Δείτε ένα ΜΟΝΑΔΙΚΟ βίντεο από την επίσκεψη του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, στο Χαλέπι το 2009, πριν ξεσπάσει η ισλαμοφασιστική “άνοιξη”.
Πατήστε ΕΔΩ!!! και ακούστε πως μιλάει για την Ελλάδα και τους Έλληνες…
Οταν από το καλοκαίρι, εμείς εδώ φωνάζαμε για το
Ποιους ΣΦΑΖΟΥΝ στη Συρία; Γιατί;, άλλοι κώφευαν και κωφεύουν ακόμα…
Η σελίδα του στο wordpress και στο Facebook.

Βιογραφία
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαλεπίου, Βερροίας και Αλεξανδρέττας, κ. Παύλος, κατά κόσμο Rami Yazigi, γεννήθηκε στη Λαοδικεία της Συρίας το 1959. Απόφοιτος της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου Teshreen της Λαοδικείας. Απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ. Κάτοχος Μεταπτυχιακού (1989) και Διδακτορικού (1992) από την ίδια σχολή με βαθμό άριστα. Η διατριβή του εκδόθηκε στην Ελλάδα με τίτλο: «Εσχατολογία και Ηθική -Η εσχατολογική θεµελίωση της εν Χριστώ ζωής κατά τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστοµο».
Από το 1992 ήταν καθηγητής στην Θεολογική Σχολή Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού στο Πανεπιστήμιο του
Μπαλαμάντ (Λίβανος). Και από το 1994 μέχρι τον Αύγουστο 2001, κατείχε την θέση του κοσμήτορος της Θεολογικής Σχολής ενώ παράλληλα ήταν και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας του Μπαλαμάντ.
Εξελέγη από την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Αντιοχείας και Πάσης Ανατολής Μητροπολίτης Χαλεπίου, Βερροίας και Αλεξανδρέττας το 2000.
Από την αρχή της Αρχιερατικής του διακονίας περιέβαλλε με ιδιαίτερη φροντίδα τα ποιμαντικά ιδρύματα και την Ορθόδοξη νεολαία της Μητροπόλεως του. Έδωσε μεγάλη προσοχή στην ποιμαντική και το αποστολικό έργο μέσω των ΜΜΕ. Υπό την ευλογία και την επίβλεψή του ιδρύθηκε το Εκπαιδευτήριο «Al-Mashreq», η γυναικεία Ι. Μονή του Ευαγγελισμού, και κάποιοι γνωστοί ιστότοποι, όπως ο ηλεκτρονικός ραδιοσταθμός Al-Bishara.
Συμμετέχει σε διάφορα διεθνή συνέδρια, χριστιανικά και ισλαμικά. Εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αντιοχείας και πάσης Ανατολής στον Επίσημο Θεολογικό διάλογο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μετά των Ρωμαιοκαθολικών (2005-2010). Μέλος της γραμματείας της Ιεράς Συνόδου και άλλων συνοδικών επιτροπών.
Αρκετά συγγράμματα του έχουν εκδοθεί όπως Κυριακοδρόμιο Ευαγγελίων(2 τόμοι), Κυριακοδρόμιο Αποστολών (2 τόμοι), Ποιμαντικοί Λόγοι (2 τόμοι),Ερμηνεία Ψαλμών, Ο οδηγός του ιεροκήρυκα, Το Πνεύμα στην σύγχρονη εποχή. Το Πύρ της Βάτου.
Και μερικές Μεταφράσεις στα Αραβικά: Ο Άγιος Αρσένιος ο Καπαδόκης, Η Δύναμη του Ονόματος και αρκετά άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες.

Η ιστορική καταισχύνη του Αντώνη Σαμαρά

του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη φ. 89 που θα κυκλοφορησει αύριο, Σάββατο 3 Νοεμβρίου

Ένα όνειρο: 

Στις 28 Οκτωβρίου του 2012, ο πρωθυπουργός της χώρας εμφανίστηκε σε μια πανεθνικής εμβέλειας τηλεοπτική μετάδοση και είπε τα ακόλουθα: «Δεδομένου ότι οι λεγόμενοι εταίροι, εβδομήντα δύο χρόνια μετά την εισβολή του άξονα, επιδιώκουν και πάλι τη συντριβή και την υποταγή της χώρας μας και ζητούν να παραδοθεί ανυπεράσπιστη, ώστε να πραγματοποιήσουν αυτά που δεν μπόρεσαν να κάνουν με τον πόλεμο του 1940, είμαστε αποφασισμένοι να πούμε και πάλι ένα μεγάλο ΟΧΙ.  Όχι στη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία, όχι στην κοινωνική καταστροφή του ελληνικού λαού, όχι στην αναίρεση της ανεξαρτησίας και της εθνικής μας ολοκλήρωσης, που κατακτήσαμε με αίμα και θυσίες. Καλούμε λοιπόν όλους, εχθρούς και φίλους, να τοποθετηθούν απέναντι στην ομόθυμη θέληση του ελληνικού λαού, να βροντοφωνάξει και πάλι ένα νέο όχι». Ένα τέτοιο διάγγελμα θα έμενε στην ιστορία δίπλα στο ΟΧΙ του 1940, στη συνέχεια των αναρίθμητων ΟΧΙ της ιστορίας μας.

Αντ’ αυτού πελιδνός, μικρός, ασήμαντος, ανάξιος να αναμετρηθεί με την ιστορία μας και αντάξιος ζηλωτής του Γιώργου Παπανδρέου, των Τσολάκογλου και των νενέκων της ιστορίας μας, ο Σαμαράς υπέγραψε τελεσίδικα την ιστορική του απαξίωση. Μέσα σ’ ένα χρόνο, ακριβώς,  αποκάλυψε το πραγματικό πρόσωπό του, αρχίζοντας με την αποδοχή πέρυσι τέτοια εποχή της συγκυβέρνησης με τον πράκτορα και καταλήγοντας σήμερα στην οριστική αποδοχή της υποταγής της χώρας.

Ο Αντώνης Σαμαράς έχει κριθεί από την ιστορία. Δεν υπάρχει πλέον περίοδος χάριτος γι’ αυτόν. Την πρώτη φορά, το 1992, αφού συναίνεσε στους Γερμανούς για τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, η οποία είχε ως αναπόφευκτη συνέπεια τη δημιουργία «μακεδονικού» κράτους, στη συνέχεια οδήγησε τη χώρα σε μια πρωτοφανή ήττα στον χώρο των Βαλκανίων και στον εξευτελισμό. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως, η αδυναμία να συγκροτηθεί ένας βαλκανικός πόλος με άξονα την Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία τότε, αποτέλεσε την αρχή των δεινών για το σήμερα. Η αλλοπρόσαλλη πολιτική του Σαμαρά, την οποία σηματοδότησε αρχικώς η υποχώρηση στους Γερμανούς και τον Γκένσερ, και εν συνεχεία η εμμονή του στο «μακεδονικό», το οποίο ο ίδιος είχε δημιουργήσει, μαζί με τον Παπανδρέου που ήθελε να ξεπλυθεί από το σκάνδαλο Κοσκωτά, υπήρξε καταστροφική. Το μακεδονικό απαγόρευσε μια αξιόπιστη βαλκανική πολιτική στην Ελλάδα και μας προσέδεσε ασφυκτικά στη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και των Βαλκανίων που ακολούθησε, καθώς και η αδυναμία της Ελλάδας, αποσυνέθεσαν τον βαλκανικό χώρο και εξασθένισαν γεωπολιτικά τη θέση της χώρας.

Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη. Η Ελλάδα, έχοντας απολέσει τη μεγάλη βαλκανική ευκαιρία, προσδέθηκε ασφυκτικά στη Δυτική Ευρώπη και εν συνεχεία στην ευρωζώνη με τον νάνο-θαυματοποιό Σημίτη, και τα Βαλκάνια μεταβλήθηκαν σε χώρο κυνηγιού των αμερικάνικων βομβαρδιστικών, των γερμανικών εταιρειών και της νεοθωμανικής Τουρκίας. Η σημερινή αποδυναμωμένη γεωπολιτική μας θέση είναι εν πολλοίς συνέπεια των τραγικών λαθών και της ανικανότητας εκείνης της περιόδου.

Στη συνέχεια ο ελληνικός λαός, επειδή «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται», μπροστά στον κίνδυνο να αναλάβει την ηγεσία της Ν. Δημοκρατίας η Ντόρα Μπακογιάννη και να σχηματίσει ένα θανάσιμο δίδυμο με τον Γιώργο Παπανδρέου, και δεδομένης της παντελούς έλλειψης ικανών και αξιόπιστων πολιτικών, ανέσυρε από την αφάνεια των χαρτοπαιγνίων των βορείων προαστίων τον Αντώνη Σαμαρά.

Ο μικρός αυτός πολιτικός, που εμφανιζόταν ως εκφραστής της εθνικής αξιοπρέπειας των Ελλήνων, και «εθνικά ανυποχώρητος», κατόρθωσε για ένα διάστημα, και σε αντιπαράθεση βεβαίως με την Μπακογιάννη και τον ΓΑΠ, να εμφανίζεται ως αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση. Βέβαια, τα σημάδια ήταν καθαρά. Επί δεκαπέντε χρόνια ούτε να καταθέσει κάποιο όραμα για τη χώρα είχε ούτε κατόρθωσε να φτιάξει κάποιο αξιόπιστο πολιτικό σχήμα.
Και όμως, κατόρθωσε να γίνει και πρωθυπουργός, και, αφού συναίνεσε αναρίθμητες φορές πλέον στις απαιτήσεις τους, απέσπασε την εύνοια των αποικιοκρατών και των ντόπιων «νταβατζήδων».

Πολλοί άνθρωποι, εξαιτίας της βαθύτατης κρίσης του πολιτικού προσωπικού και της έλλειψης αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης –την οποία δεν μπορούσε να προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ– ήλπιζαν πως θα αποδειχθεί τουλάχιστον καλύτερος από τους προηγούμενους και ότι θα έβαζε και κάποιο φραγμό στην κατρακύλα της χώρας και στις απαιτήσεις των αισχρών αποικιοκρατών. Και από τις εκλογές και μετά είχε όντως την ευκαιρία να θέσει έναν τέτοιο φραγμό.
Πρώτον, διότι το σύνολο του ελληνικού λαού, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, δειλότερα ή εμφαντικότερα είχε απορρίψει τη συνέχιση της πολιτικής του μνημονίου, γι’ αυτό και όλοι μιλούσαν για αναδιαπραγμάτευση.

Δεύτερον, διότι για πρώτη φορά υπήρχαν ευνοϊκές συνθήκες, όχι τόσο εξαιτίας του άχρωμου μικρογραφειοκράτη Ολάντ στη Γαλλία, όσο λόγω της κινεζικής απαίτησης να μη θιγεί το ευρώ και να μην πληγεί η Ελλάδα, καθώς και της κρίσης στη Συρία, που αναβαθμίζει γεωπολιτικά τον ρόλο μας. .
Και αντί αυτός ο ανάξιος πολιτικός να στηριχθεί σ’ αυτά τα δύο στηρίγματα, που θα τον αναδείκνυαν σε αναμφισβήτητο εθνικό ηγέτη και έξω από τα όρια της χώρας, το μόνο που έκανε ήταν να εκλιπαρεί και να σέρνεται πίσω από τη Μέρκελ, παριστάνοντας τον αποφασιστικό μόνο απέναντι στον ελληνικό λαό με τους χρυσαυγίτες κρανοφόρους του, και … απέναντι στους διεφθαρμένους  και τελειωμένους πασόκους εταίρους του. Έτσι, οδηγεί τη χώρα σε μια ακραία αποικιακή εξάρτηση και τον λαό σε μια χωρίς προηγούμενο εξαθλίωση.
 

Το ερώτημα που τίθεται είναι για ποιο λόγο αυτό το ΟΧΙ, που δεν μπορεί να πει ο Σαμαράς και η παρέα του, δεν κατόρθωσε να το διατυπώσει με αξιοπιστία μια οποιαδήποτε άλλη πολιτική δύναμη. Δυστυχώς, διότι οι λαοί έχουν κάθε φορά τις ηγεσίες που τους αξίζουν. Ο ελληνικός λαός, τα είκοσι τουλάχιστον τελευταία χρόνια, βυθίστηκε σε ένα παρασιτικό οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο, έχασε την επαφή με τα αντιστασιακά του αντανακλαστικά, μεταβλήθηκε σε δανειζόμενο καταναλωτή.
 

Γι’ αυτό και, όταν ήρθε η ώρα της κρίσης, δεν διέθετε παρά έναν Παπανδρέου, έναν Βενιζέλο, έναν Καρατζαφέρη, έναν Σαμαρά, έναν Κουβέλη. Και οι δυνάμεις που έμειναν στην αντιπολίτευση, οι οποίες ορθά απορρίπτουν τη λογική του μνημονίου, είναι πολύ ισχνές, ανέτοιμες ή αλλοτριωμένες από τριάντα χρόνων εθνομηδενισμό, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και ένα μεγάλο κομμάτι του ΚΚΕ, ή τέλος ομάδες συμμοριτών, όπως η Χρυσή Αυγή. Τριάντα χρόνων πασοκικός εκμαυλισμός και είκοσι χρόνων εκσυγχρονισμός και ιδιωτική τηλεόραση έκαναν τα μυαλά των Ελλήνων χυλό και διέλυσαν την αντιστασιακή συνοχή τους.
 

Τώρα, λοιπόν, θα πρέπει δυστυχώς να ανασυστήσουν το κοινωνικό και πολιτικό πρόσωπο μέσα από την εμπειρία της καταστροφής. Και χωρίς ακόμα να μπορούν να διαμορφώσουν ολοκληρωμένες, αξιόπιστες λύσεις.
 

Απορρίπτοντας τους σωτήρες κάθε είδους, θα πρέπει να αρχίσουν μια μακρά και επίπονη πορεία για τη σωτηρία της χώρας. Θα πρέπει να επιβάλουν στις όποιες πολιτικές ηγεσίες, υπαρκτές ή μελλούμενες, ένα νέο πρόγραμμα, το οποίο θα στηρίζεται στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, στον πατριωτισμό, την κοινωνική δικαιοσύνη, την οικολογική ισορροπία και την άμεση δημοκρατία. Και σήμερα, τα βήματα που οργανώνουν την λαϊκή αντίσταση, όσο μικρά κι αν φαίνονται, είναι τα μόνα που μπορούν να αρχίσουν να δίνουν ελπίδα σ’ ένα λαό καθηγμαμένο κατ’ εξοχήν από την έλλειψή της.
Υπάρχει φως για την άκρη του τούνελ, αρκεί ο ελληνικός λαός να αναλάβει τον φωτισμό του.
Πάντως, ο Σαμαράς δεν θα βρίσκεται με τον λαό σε αυτή την πορεία, αλλά απέναντί του, μια και ολοκλήρωσε τη μετάβασή του προς τον δρόμο της ιστορικής καταισχύνης.

ΠΗΓΗ

Παλαιοκομματισμός «εθνικής σωτηρίας»

Tου Χρηστου Γιανναρα

«Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι θα ακυρώσουμε δυναμικά στην πράξη οποιαδήποτε προσπάθεια για αξιολόγηση - κατηγοριοποίηση και τιμωρία των εκπαιδευτικών και των σχολείων. H σύνδεση της μισθολογικής και βαθμολογικής εξέλιξης με την αξιολόγηση, η οποία θέτει φραγμούς μέσα από μια σειρά εντελώς αυθαίρετων ποσοστώσεων ανοίγοντας μέχρι και τον Kαιάδα των απολύσεων, αποτελεί κόκκινη γραμμή και εχθρική ενέργεια κατά του κλάδου και δεν γίνεται αποδεκτή. Eνδεχόμενη προσπάθεια εφαρμογής της θα αποτελέσει αιτία πολέμου, αρχή μεγάλων συγκρούσεων και δημιουργίας έντασης στο σχολικό περιβάλλον». Tο τελεσίγραφο πολέμου υπογράφει η «Διδασκαλική Oμοσπονδία Eλλάδος» – «σε ανάλογο μήκος κύματος κινούνται οι θέσεις και της Oμοσπονδίας Λειτουργών Mέσης Eκπαιδεύσεως» («K» 14.7.2012). Oποιαδήποτε κοινωνία ελεύθερων πολιτών, όχι ραγιάδων, με ένα τέτοιο τελεσίγραφο δεν διαλέγεται. Δεν αντιτάσσει στον γκανγκστερικό εκβιασμό τη λογική, στην ομηρεία των παιδιών της τις αδιαπραγμάτευτες κοινωνικές προτεραιότητες. Aπολύει αυτοστιγμεί από το κοινωνικό λειτούργημα αυτούς που απειλούν ότι «θα το ακυρώσουν δυναμικά στην πράξη». Πρόκειται για πόλεμο, το τελεσίγραφο κυριολεκτεί. Πόλεμο ανάμεσα στην κοινωνία και στους εχθρούς της, στην παιδεία - καλλιέργεια και στον πιο ωμό, αδιάντροπο σκοταδισμό. Δεν κηρύσσουν πόλεμο για χρήματα οι δάσκαλοι, θέλουν να αναγνωρίσει επίσημα το κράτος τη μη παιδεία ως παιδεία: κρατούν ομήρους τα παιδιά εκβιάζοντας να μην αξιολογείται ο δάσκαλος, να εξομοιώνεται απόλυτα ο αγράμματος, αδιάβαστος, άξεστος δάσκαλος με τον καταρτισμένο, καλλιεργημένο, που μοχθεί για τους μαθητές του. Nα μην κρίνεται κανένας για τίποτα, να κλείνει η πόρτα της τάξης και ανεξέλεγκτος ο δάσκαλος να μπορεί να ασελγεί στις ψυχές των παιδιών, από ανικανότητα ή ραθυμία ή επειδή είναι ψυχολογικά προβληματικός, με δικές του θεωρίες περί αγωγής. O πολίτης εμπιστεύεται τα παιδιά του στην πολιτεία για να «μορφωθούν»: να μορφώσουν ψυχισμό, χαρακτήρα, ήθος κοινωνικό. Που σημαίνει: να ποδηγετηθούν και ασκηθούν στη διάκριση της διαφοράς ποιοτήτων, στην ακριβοδίκαιη εκτίμηση της αριστείας, στον σεβασμό της υπέρτερης προσπάθειας, αξιοσύνης, χρηστότητας. Kαι οι πειρατές δάσκαλοι με τελεσίγραφο κρατούν ομήρους τα παιδιά, απειλούν με «ένταση στο σχολικό περιβάλλον», εκβιάζουν την κοινωνία να νομιμοποιήσει και θεσμοποιήσει την αναξιοκρατία, τον χυλό της ισοπέδωσης, την ασυδοσία. O πόλεμος είναι ανάμεσα στους υπερασπιστές της ανθρωπιάς του ανθρώπου, του κατορθώματος της κοινωνίας των σχέσεων, και στους υπέρμαχους της ζούγκλας, του μηδενισμού κάθε ποιότητας. Δεν υπάρχει ούτε το παραμικρό περιθώριο διαπραγμάτευσης. Mια οποιαδήποτε κοινωνία ελεύθερων πολιτών, όχι ραγιάδων, απολύει αυθημερόν από το λειτούργημα του δασκάλου όσους εξαγγέλλουν προγραμματικά ότι «θα ακυρώσουν δυναμικά στην πράξη» το κοινωνικό τους παιδαγωγικό λειτούργημα. Πόλεμος. Oχι μεταφορικά και συμβολικά, κυριολεκτικά. Aλλά απελπισμένα. Oι Mήδοι οπωσδήποτε θα διαβούνε, γιατί οι πολίτες που θέλουν να δώσουν στα παιδιά τους κριτήρια διάκρισης ποιοτήτων, κίνητρα αριστείας, δεν έχουν πολιτική εκπροσώπηση στη σημερινή Eλλάδα. Eίναι αλύτρωτοι ραγιάδες, σκλάβοι στην τυραννία των εκβιαστών της ισοπέδωσης. Δεν υπάρχει κόμμα, εξουσίας ή διαμαρτυρίας, που να τολμάει να ψελλίσει έστω, το αυτονόητο της κοινωνικής αυτοάμυνας. Tην αυθωρεί απόλυση από το εκπαιδευτικό λειτούργημα όσων υπογράφουν το τελεσίγραφο πολέμου, εκβιάζουν με «μεγάλες συγκρούσεις» πού; Στο πεδίο των τελευταίων ελπίδων μας, στο σχολείο των παιδιών μας. Oλα τα κόμματα, χωρίς εξαίρεση, συντάσσονται με τους εκβιαστές, όχι με τους πολίτες. Tο σύστημα είναι πελατειακό, το κράτος κομματικό, γι’ αυτό και παγιωμένη η άρνηση των κυβερνήσεων να δυσαρεστήουν τη δημοσιοϋπαλληλία. Eίναι η πελατεία τους, την έχουν εξαγοράσει χαρίζοντάς της ισόβια, αδιατάρακτη και ανεξέλεγκτη, κρατική χρηματοδότηση έργου ή αεργίας. Προτιμούν τα κόμματα, στη δύσκολη στιγμή, τις απολύσεις με οριζόντιο «κούρεμα» (ό, τι πιο άδικο και παράλογο), αλλά ποτέ την κριτική αξιολόγηση σε προσωπικό επίπεδο. Γιατί η αξιολόγηση υπονομεύει τη λογική της πελατοκρατίας. Προτού να εμφανιστεί σαν απαίτηση της επικυρίαρχης στο κράτος «τρόικας», η απόλυση άεργων ή υποαπασχολούμενων δημόσιων υπαλλήλων ήταν εξόφθαλμη λογική επιταγή, όρος επιβίωσης της ελληνικής συλλογικότητας. Aλλά η «προστασία» της δημοσιοϋπαλληλίας, με τη μαφιόζικη λογική της «ομερτά», είναι το ισχυρότερο ταμπού της κομματοκρατίας, συνενώνει όλες τις κατ’ επίφασιν κομματικές διαφοροποιήσεις (αριστερόσχημες και δεξιόσχημες) σε κοινό μέτωπο. Eχει επανειλημμένα προταθεί: Aφού είναι όρος επιβίωσης του κράτους οι απολύσεις, γιατί η κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» και ο «εκ προσωπικοτήτων» υπουργός της Διοικητικής Mεταρρύθμισης δεν απολύουν όσους διορίστηκαν τα τελευταία δέκα χρόνια χωρίς εξετάσεις στο AΣEΠ (δηλαδή μόνο με κομματικό ρουσφέτι); Ψηλαφητή η επιθανάτια πραγματικότητα του Eλληνισμού, γι’ αυτό και τελεσφόρησε πάραυτα το ιταμό τελεσίγραφο των επίορκων δασκάλων με τις γκανγκστερικές απειλές του. Στις 19.7.2012 ο υπουργός Παιδείας κ. Kων. Aρβανιτόπουλος έσπευσε να ακυρώσει, ακόμα και ως μελλοντικό ενδεχόμενο, την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Oι Πειραιώτες ψηφοφόροι να το θυμούνται: ο άνθρωπος που τίμησαν με την προτίμησή τους απέδειξε στην πράξη τι πιστεύει για την παιδεία, τι μέλλον θέλει για την πατρίδα του, ποια ποιότητα ζωής προασπίζει. Kοντολογίς, ποιο είναι το πολιτικό του ανάστημα. Φυσικά η ευθύνη για την έσχατη κοινωνική προδοσία είναι και συλλογική, κυβερνητική. Σε μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» δεν βρέθηκε ούτε ένα μέλος της, με ραχοκοκαλιά αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειας, να παραιτηθεί από ντροπή για τον εξευτελισμό του από το τελεσίγραφο των δασκάλων. H μικροκομματική ευτέλεια της κυβέρνησης είχε την ίδια μέρα φτάσει στο αηδιαστικό αποκορύφωμά της με τον διορισμό στις Γενικές Γραμματείες των υπουργείων αποτυχημένων πολιτευτών, κομματικών αποκλειστικά παρατρεχάμενων. Tο σχολείο στο Eλλαδιστάν θα συνεχίσει και με πρωθυπουργό τον εγγονό της Πηνελόπης Δέλτα να ετοιμάζει όχι πολίτες, αλλά ψηφοφόρους που δεν έμαθαν ποτέ να κρίνουν, να αξιολογούν. Στην κάλπη εκτονώνουν ορμέμφυτα. Kαι όταν η ζωή τους γίνεται ρημαδιό επειδή ψήφισαν Kωστάκη, Γιωργάκη, Aντωνάκη, ασημαντότητες υποκοριστικά προσαγορευόμενες, εκτονώνουν στην κάλπη οργή και εκδίκηση ψηφίζοντας Tσίπρα, Kαμμένο, Kαρατζαφέρη.  Φαύλος κύκλος.  Mε κατάληξη αναπότρεπτη το χάος.

πηγή

Διάχυτο κλίμα ανθελληνισμού στην Αλβανία

Εμείς τα γράφαμε από το 2005:

• CHAMERIA IS OUR HOMELAND στις 9 Νοεμβρίου 2005

 

• Ο ΣΑΛΙ ΜΠΕΡΙΣΑ...ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ! στις 12 Σεπτεμβρίου 2006
  
  
  
  
  Αλλά ; Σήμερα τόσα χρόνια μετά, τα πράγματα αγρίεψαν. Αντιγράφω από Strategy Reports

Σε νέες προκλητικές ενέργειες κατά της Ελλάδας προχώρησαν οι Αλβανοτσάμηδες υπό την ανοχή της αλβανικής κυβέρνησης. Περίπου 4.000 απόγονοι των εγκληματιών πολέμου και συνεργατών των Ναζί πραγματοποίησαν “συγκέντρωση μνήμης” στα ελληνοαλβανικά σύνορα, στο ύψος του τελωνείου Μαυροματίου Θεσπρωτίας, με κεντρικό αίτημα τον επαναπατρισμό τους και την επιστροφή περιουσιών από το ελληνικό κράτος. Ταυτόχρονα, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει θεωρίες περί “γενοκτονίας”, η προπαγάνδα τους διακινεί ισχυρισμούς περί δήθεν ύπαρξης ομαδικού τάφου Τσάμηδων εντός του αλβανικού εδάφους και συγκεκριμένα μεταξύ των χωριών Μουρσί και Τζάρα, που κατοικούνται από Ελληνες μειονοτικούς. Οι ομογενείς των δύο αυτών κοινοτήτων, σε επιστολή τους προς τον πρωθυπουργό S. Berisha όχι μόνο διαψεύδουν την ύπαρξη τέτοιου τάφου στην περιοχή τους, αλλά καταγγέλλουν ότι επιχειρείται η δημιουργία τεχνητού και αδικαιολόγητου μίσους και προειδοποιούν ότι δεν θα ανεχθούν τέτοια πρόκληση στα χωριά τους. Σημειώνεται ότι τις τελευταίες ημέρες και στο πλαίσιο της “Εβδομάδας Τσαμουριάς”, οι κεντρικοί δρόμοι των Τιράνων έχουν γεμίσει με πανό που αναγράφουν το σύνθημα «Αγαπώ την Τσαμουριά» με την άδεια του προσκείμενου στο κυβερνών κόμμα δημάρχου ενώ καταγράφηκαν και νέες δολοφονικές επιθέσεις κατά των μελών της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου από φασιστικά στοιχεία της γείτονος.

Άξιοι της μοίρας μας.

Του Αντιφωνητή

Ἦρθε λοιπόν κι ὁ Ντεβλέτ Μπαχτσελί στή Θράκη (27-6-12) καί πέρασε ὅ,τι μηνύματα ἤθελε χωρίς νά σκοτιστεῖ κανένας. Ὁ ἡγέτης τῶν Γκρίζων Λύκων (ἔτσι τόν ὀνομάζουν οἱ ἴδιοι στήν ἱστοσελίδα τους www.ulkuocaklari.org.tr) ἐπισκέφθηκε ὅλα σχεδόν τά μέρη πού ἔχουν ἐνδιαφέρον γιά τήν τουρκική πολιτική στήν περιοχή, τόν δέχθηκαν μειονοτικοί δήμαρχοι καί συλλογάρχες καί ἔφυγε χωρίς νά εἰσπράξει (μέ τήν ἐξαίρεση τῆς Ξάνθης) οὔτε μία ἀποδοκιμασία. Ἡ ἰδιωτική του περιοδεία συνεχίστηκε σέ Καβάλα - Θεσσαλονίκη καί μετά σέ Βουλγαρία -Σκόπια - Κόσοβο.

Τί νά περιγράψει κανείς πιά στόν τόπο αὐτόν καί γιά ποιόν νά τό κάνεις; Νά πεῖς ὅτι μπαίνοντας στό Μέγα Δέρειο ἔπαιζαν τά μικρόφωνα ὀθωμανικά πολεμικά ἐμβατήρια; Καί, θά σοῦ ποῦν, τί ἔγινε; Νά πεῖς πώς ὁ πρόεδρος πολιτιστικοῦ σωματείου ὑποδέχεται τόν ἀρχιφασίστα καί δημοσιογράφος τοῦ μειονοτικοῦ Τύπου τοῦ φιλάει τό χέρι; Δικαίωμά τους, ὄχι; Νά γράψεις ὅτι περιόδευσε στήν περιοχή μέ ἀκολουθία, ἀπό ντόπιους καί μή, πού ἔκανε τό σῆμα τῶν Γκρίζων Λύκων μπροστά στίς κάμερες (βλέπε καί φωτογραφία ἀπό τό ἐμπορικό κέντρο τῆς Κομοτηνῆς);

Ὅτι πῆγε κατευθείαν στόν τάφο τοῦ Σαδίκ κι ἐκεῖ βρέθηκε μέ τόν γιό τοῦ πρώην βουλευτῆ* πού προαλείφεται γιά μελλοντικός ἡγέτης; Ὅτι συναντήθηκε κι αὐτός μέ ὅλους ὅσους ἀμφισβητοῦν ἐμπράκτως καί θρασσέως τήν ἑλληνική ἔννομη τάξη;

Ὄχι, δέν θά ἀσχοληθοῦμε μέ ὅλα τοῦτα. Ὄχι γιατί δέν εἶναι σοβαρά ἀλλά γιατί ὁ Τοῦρκος (ἀνοιχτός ἤ καλυμμένος φασίστας, δέν ἔχει μεγάλη διαφορά) κάνει ὅσα τοῦ ἐπιτρέπει ἡ γελοιότητα τοῦ κράτους καί τοῦ λαοῦ μας. Ἡ μοναδική ἔγνοια τῶν Ἀρχῶν ἦταν νά μή γίνει κανένα ἐπεισόδιο καί γέμισαν τόν κόσμο μέτρα ἀσφαλείας.

Τό κάθαρμα ἐκεῖνο πού μέχρι πέρσι παρίστανε τόν Ἕλληνα πρωθυπουργό, ὁ Γιῶργος Παπανδρέου, κατήργησε τή βίζα γιά τά πράσινα διαβατήρια καί ἔκτοτε ὅποιος κοτζαμπάσης θελήσει ἔρχεται ἀνά πάσα στιγμή στή Θράκη! Ἀκόμη καί ὅσοι κηρύχτηκαν στό παρελθόν ἀνεπιθύμητοι ἔρχονται χαλαρά! Τί λέει ἡ νέα μας Κυβέρνηση, ἅπαξ καί δόθηκε κάτι στούς ἀπέναντι δέν μποροῦμε νά τό πάρουμε πίσω; Ἀλλά καί ποιά Κυβέρνηση νά σέ σώσει ὅταν στή Θεσσαλονίκη Κύπριοι καί Χρυσαυγίτες πού διαδηλώνουν ἔξω ἀπό τό τουρκικό Προξενεῖο βρίσκουν ἀπέναντί τους ...ἀντιεξουσιαστές! - ὑπερασπιστές τοῦ Γκριζόλυκου;

Εἴπαμε, ἄξιοι τῆς μοίρας μας.

* Ἀλήθεια, τί δουλειά εἴπαμε ὅτι ἔκανε αὐτό τό ἄξιο παλληκάρι πρίν ἀσχοληθεῖ μέ τό μεγαλεμπόριο τοῦ βαμβακιοῦ;

Δημοσιεύτηκε στον Αντιφωνητή τεύχος 236
Από το ΕΝ ΚΡΥΠΤΩ

Από τον Θαλάσσιο Γρύπα, στα Ίμια..

Αντιγράφω από το έγκυρο ''Εν Κρυπτώ'' ένα πολύ ενδιαφέρον σημείωμα:

Τις προηγούμενες ημέρες μέσα του ΠΝ του ΕΣ και της ΠΑ συμμετείχαν στην διακλαδική άσκηση Θαλάσσιος Γρύπας 1/12 (1,2,3) με βολές κατά της παροπλισμένης κανονιοφόρου Δόξα. Τα περισσότερα δημοσιεύματα για την άσκηση επικεντρώθηκαν στην βολή βλήματος ΑΜ-39 Exocet από Μ2000ΒGM της ΠΑ, η οποία έγινε και πρώτη φορά. Όπως ήταν φυσικό, μικρή προσοχή δόθηκε στις βολές πυροβόλων που ακολούθησαν και οι οποίες αποτελείωσαν τον στόχο, στέλνοντας τον στον βυθό του Κρητικού πελάγους.

Το σκηνικό αυτό έφερε στην μνήμη μας μια παρόμοια sinkex (sinking exercise) που εκτέλεσε το Πολεμικό Ναυτικό το 2006. Στις 29 Νοεμβρίου 2006 εκτελέστηκε στο πεδίο βολής Κρήτης βολή βλήματος Penguin Mk 2 mod7 τηλεμετρίας (δυνατότητα καταγραφής και αξιολογήσεως των παραμέτρων βολής) , από τo ε/π ΠΝ 61 (τύπου S- 70B Aegean Hawk) με στόχο την παροπλισμένη φρεγάτα 'Ήπειρος, τύπου Knox (1,2,3,4). Όπως φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία, η βολή ήταν επιτυχής, ενώ το σενάριο της βολής ήταν μεσαίας δυσκολίας (Medium Risk).

Το τπόλοιπο του σημειώματος εδώ

Δεν ξεχνώ

Δεν ξεχνώ

Ημέρα μνήμης ... ΙΜΙΑ

Αφιερωμένο εξαιρετικά στη μνήμη των μελών του πληρώματος του ελικοπτέρου του Πολεμικού μας Ναυτικού (Σημαιοφόρος Έκτορας Γιαλοψός και Αρχικελευστές Χριστόδουλος Καραθανάσης και Παναγιώτης Βλαχάκος), που χάθηκαν εκείνη τη νύκτα κατά την εκτέλεση του καθήκοντος, και στα χιλιάδες Ελληνόπουλα που, ενώ ήταν έτοιμα στις επάλξεις για την ύψιστη θυσία, έμειναν με το ερώτημα «Γιατί κάναμε έτσι πίσω ; Πολεμήσαμε και νικηθήκαμε ;».

  Η χειμωνιάτικη νύχτα της 30 προς 31 Ιαν 1996 ήταν διαβολεμένη … Το κρύο ήταν τσουχτερό και ο δυνατός βοριάς μαστίγωνε με το ψιλόβροχο τους «τυχερούς» που έβρισκε στο δρόμο του. Και ήταν πολλοί …

Η Μονάδα, όπως και όλες οι άλλες Μονάδες του ακριτικού μας νησιού, από νωρίς το απόγευμα ήταν σε ετοιμότητα για άμεση εκκένωση του Στρατοπέδου και επάνδρωση του τομέα ευθύνης της. Κοντά στα μεσάνυχτα η διαταγή που ήλθε με κωδικοποιημένο σήμα ήταν λιτή και κοφτή σαν τα αστροπελέκια που έφερνε μαζί της η καταιγίδα :

«Η Μονάδα να έχει ετοιμότητα με το πρώτο φώς για Άμυνα επί της τοποθεσίας της βάσει σχεδίων.».

Ο Διοικητής διάβαζε σιωπηλός το σήμα, ενώ οι Αξιωματικοί του περίμεναν με κομμένη την ανάσα.

Μία βαθειά αναπνοή και μία αποφασιστική φράση : «Ήρθε η ώρα. Φύγαμε !».

Δεν χρειαζόταν τίποτε άλλο … Το προσωπικό της Μονάδας, καλά εκπαιδευμένο και προετοιμασμένο για την ώρα αυτή, ξεχύθηκε από το Στρατόπεδο προς τις ακτές για να καταλάβει τις θέσεις μάχης και να προετοιμαστεί για να εκτελέσει την αποστολή του. Και ο τελευταίος στρατιώτης ήξερε καλά τι έπρεπε να κάνει. Πίσω έμεινε μόνο ο Υποδιοικητής της Μονάδας με 2-3 στρατιώτες, για την κατάταξη των ντόπιων εφέδρων, που ήδη είχαν αρχίσει να έρχονται, έτοιμοι για όλα

Ήξεραν όλοι καλά ότι η νύχτα θα ήταν μακριά, επειδή σε λίγες ώρες θα έπρεπε να κάνουν όσα προβλεπόταν από τα επιχειρησιακά σχέδια να γίνουν σε 3-4 μέρες. Και ο παλιόκαιρος δεν βοηθούσε καθόλου.

Η προσπάθεια ήταν τιτάνια από όλους. Όλοι είχαν πάρει προσωπικά την υπόθεση Ο χρόνος σμικρύνθηκε σε απίστευτο βαθμό και τα πάντα υλοποιούνταν με μία ομαδική εργασία πρωτόγνωρης αποτελεσματικότητας. Οι άσχημες καιρικές συνθήκες δεν είχαν καμία σημασία.

Και ο Διοικητής ;  Ένοιωθε πως είχε έλθει και η δική του ώρα. Και ο Σταθμός Διοικήσεως της Μονάδας δεν τον χωρούσε ... Έπρεπε να βρεθεί μπροστά στην ακτή, κοντά στους άντρες του. Άφησε στο πόδι του τον Λοχαγό του Λόχου Διοικήσεως, πήρε μαζί του ένα αυτόματο (έτσι να βρίσκεται, γιατί ένα πιστόλι τι να σου κάνει), ανέβηκε στο τζιπ και έφυγε …

Ξεκινώντας, ούτε που φανταζόταν το μεγαλείο που θα συναντούσε στο δρόμο του και πόσο αυτό το μεγαλείο θα τον σημάδευε για την υπόλοιπη ζωή του !!!

Η αρχή είχε ήδη γίνει, όταν φεύγοντας από το Στρατόπεδο για τον Σταθμό Διοικήσεως διασταυρώθηκε με μερικούς χωριανούς εφέδρους που πήγαιναν βιαστικοί να καταταγούν. Τον χαιρέτησαν με αστεία λέγοντας «εδώ είμαστε κι εμείς».

Πιο κάτω ήταν οι αποθήκες πυρομαχικών, που έπρεπε να εκκενωθούν και τα πυρομαχικά να προωθηθούν ταχύτατα στις θέσεις μάχης. Ήταν η πρώτη προτεραιότητα και η μεγάλη ανησυχία του Διοικητή.

Και τι βλέπει μόλις φθάνει εκεί !!!  Οι δύο αποθηκάριοι, γυμνοί από τη μέση και πάνω και καταϊδρωμένοι μέσα στον διαβολόκαιρο, να φορτώνουν πυρομαχικά με μία απίστευτη και πεισματώδη ταχύτητα, βοηθούμενοι όχι μόνο από τον οδηγό και τον συνοδηγό του συγκεκριμένου οχήματος, αλλά και των άλλων οχημάτων που κατέφθαναν διαδοχικά για φόρτωση. Μόνοι τους, χωρίς επίβλεψη Αξιωματικού. Δεν χρειαζόταν άλλωστε. Ο Λοχίας αποθηκάριος ήταν υπεραρκετός και έδινε το παράδειγμα. Και τα οχήματα έφευγαν φορτωμένα με μία απρόσμενη συχνότητα.

Ο Διοικητής δεν πρόλαβε καν να μιλήσει !!!  Αντί του τυπικού στρατιωτικού χαιρετισμού, που ήξεραν οι στρατιώτες ότι δεν θα τον συγκινούσε, ειδικά κάτω από τις συνθήκες αυτές, συνέχισαν ακάθεκτοι τη φόρτωση και μόνο ο Λοχίας του χαμογέλασε και του είπε : «Μην ανησυχείτε για μας κύριε Διοικητά !  Εμείς είμαστε καλά και όλα θα γίνουν όπως πρέπει και στην ώρα τους. Κοιτάξτε καλύτερα τι γίνονται τα παιδιά μπροστά, μ’ αυτόν τον παλιόκαιρο που μπλέξαμε !!!».

Χαμογέλασε ικανοποιημένος (και συγκινημένος) ο Διοικητής και συνέχισε το δρόμο του. Πέρασε από όλες τις θέσεις μάχης και είδε όλους τους Αξιωματικούς και τους στρατιώτες του να παλεύουν με πείσμα μέσα στην καταιγίδα, για να είναι έτοιμοι το ξημέρωμα. Και από παντού έπαιρνε το ίδιο μήνυμα : «Εμείς εδώ είμαστε εντάξει κύριε Διοικητά. Πιο κάτω κοιτάξτε να δείτε τι γίνονται !»

Ξημερώνοντας, και πριν επιστρέψει στο Σταθμό Διοικήσεως, πέρασε από το Στρατόπεδο, για να δει την εξέλιξη της επιστράτευσης. Είχε σχεδόν ολοκληρωθεί ! Η προσέλευση των ντόπιων εφέδρων ήταν πολύ παραπάνω από εντυπωσιακή. Πολλοί είχαν φέρει και τα αγροτικά οχήματά τους, μήπως χρειαστούν, όπως του είπαν.

Μπήκε στο Γραφείο του, για να επικοινωνήσει με τον Ταξίαρχο Διοικητή του νησιού, αλλά τον πρόλαβε εκείνος.

Η διαταγή ήταν σύντομη και σαφής : «Η Μονάδα να επιστρέψει το ταχύτερο δυνατόν στο Στρατόπεδό της».

Ο Διοικητής δεν πίστευε στ’ αυτιά του !!!   Και άρχισε η επιστροφή …

Σκεπτικός και με ανάμεικτα συναισθήματα, κοιτούσε από το Γραφείο του την πύλη του Στρατοπέδου. Και παρατήρησε ότι οι στρατιώτες που γυρνούσαν, αντί να φαίνονται ανακουφισμένοι που η σύγκρουση, για την οποία ετοιμάζονταν τόσο σκληρά, είχε αποφευχθεί, φαίνονταν απογοητευμένοι και πολλοί ήταν και εκνευρισμένοι.

Πήγε στην πύλη. Και τότε γύρισε ένας στρατιώτης (ένας «μάγκας» Πειραιώτης, μηχανικός αυτοκινήτων και «παιδί της πιάτσας», από τους παραπτωματίες της Μονάδας), τον κοίταξε κατάματα και τον ρώτησε :

«Γιατί, κύριε Διοικητά, γυρίσαμε έτσι πίσω ;  Μήπως πολεμήσαμε, νικηθήκαμε και δεν το ξέρουμε ;» …

Ο Διοικητής έμεινε άναυδος !!!

Ήξερε ότι η Μονάδα του ήταν καλά εκπαιδευμένη, ότι το ηθικό των αντρών του ήταν σε πολύ υψηλά επίπεδα και ότι το πνεύμα της Μονάδας του ήταν μοναδικό. Ήταν όλοι μαζί μία φοβερή γροθιά.

Ποτέ δεν πίστευε όμως ότι αυτοί οι άντρες θα τον έκαναν να νοιώσει την ανάγκη να απολογηθεί απέναντί τους, γιατί δεν πολέμησαν !!!.   

Συγκέντρωσε τη Μονάδα του και με δάκρυα στα μάτια τους είπε πόσο μεγάλη ήταν γι’ αυτόν η τιμή να διοικεί τέτοιους άντρες. Και μετά προσπάθησε να τους δώσει να καταλάβουν ότι είναι συντεταγμένο στράτευμα μίας δημοκρατικής χώρας, που υπακούει στα κελεύσματα της εκλεγμένης Κυβέρνησης, και ότι τελικά σημασία είχε η αποφασιστικότητά τους να εκτελέσουν το καθήκον τους.

Είναι σίγουρος όμως ότι δεν τους έπεισε. Ήταν φανερό ότι ένα οδυνηρό «Γιατί ;» είχε παραμείνει να αιωρείται αμείλικτο. Το ένοιωθε άλλωστε και ο ίδιος !

Η νύχτα εκείνη σημάδεψε τον Αξιωματικό αυτό. Η συμπεριφορά των αντρών του και τα συναισθήματα που βγήκαν στην επιφάνεια χαράχθηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη και στην ψυχή του.

Και χρόνια μετά, απόστρατος πλέον και βλέποντας μέσα από την ωριμότητά του την κατάπτωση των αξιών και τη διάλυση των μηχανισμών της πατρίδας, που έχει προκαλέσει η υστερόβουλη συμπεριφορά των αστράτευτων πολιτικών μας ταγών, συχνά κλονίζεται και σκέπτεται : «Μα καλά, τι ιδέες και ιδανικά και για ποιούς υπηρετούσα μία ζωή ;».

Και τότε η ανάμνηση εκείνης της νύχτας τον στηρίζει και του δίνει την απάντηση :

Εκείνους τους υπέροχους Έλληνες και τις οικογένειές τους υπηρετούσε !!!
Τις ιδέες και τα ιδανικά, που τους έσπρωχναν στη συμπεριφορά εκείνης της νύχτας, υπηρετούσε !!!
Και που είναι και δικές του ιδέες και ιδανικά. Άλλωστε ήταν ένας απ’ αυτούς !!!

 Ευστράτιος Ουζούνογλου
Ταξίαρχος ε.α.

ΠΗΓΗ

Παντού τζαμιά στη Θράκη.Ακόμη και στο πιο μικρό χωριό!

Το χωριουδάκι που βλέπετε στη φωτογραφία λέγεται Άλμα, βρίσκεται στη Ξάνθη και κατοικείται από 300 Πομάκους. Ποιο είναι το ενδιαφέρον του;

Σ΄αυτό το χωριό δείτε τι χτίζεται, σύμφωνα με όσα γράφει η πολύ καλή εφημερίδα της Θράκης ο Αντιφωνητής!

 Ένα ακόμη τζαμί.

Σχολιάζει ο Αντιφωνητής:

“Αὐτή ἦταν ἡ ἀνάγκη τῶν κατοίκων, ὑποτίθεται, καί µάζεψαν χρήµατα γιά νά τό χτίσουν! Δέν πειράζει πού τό σχολεῖο εἶναι ἄθλιο, πού τό χωριό δέν ἔχει νερό τό µεγαλύτερο διάστηµα τοῦ χρόνου, πού δέν ὑπάρχει µιά παιδική χαρά πουθενά… Τό τέµενος νά γίνει, καί τ’ ἄλλα ἄς περιµένουν. Καί ποιός δίνει τά χρήµατα; Θά µαζέψει κάθε οἰκογένεια ἀπό 1.000 εὐρώ τόν χρόνο, ὥστε νά ξοφληθεῖ σέ 2-3 χρόνια; Ἤ µήπως κάποιοι γενναιόδωροι δωρητές πού προέκυψαν ἔχουν τίς ἀβάντες τους; Προξενεῖ ἀπορίες ἡ τόση γαλαντοµία, δέν Προξενεῖ; Πραγµατικά εἶναι δύσκολο νά πεῖς ἄν πρόκειται γιά ἀληθινή προτεραιότητα τῶν κατοίκων ἤ γιά ὑποδαυλισµένη ἐνέργεια ἀπό τούς πράκτορες τῆς Ἄγκυρας. Ὁµοίως δύσκολο εἶναι νά πεῖς τί θά ἦταν τό χειρότερο ἀπό τά δύο. Ποιός θά ἐλέγξει κάποτε τό ἄπειρο µαῦρο χρῆµα τοῦ τουρκικοῦ Προξενείου πού διαστρέφει τό πᾶν στή Θράκη; Ὅπως ἔλεγε καί τό γνωστό ποίηµα γιά τήν ἀπαγγελία τοῦ ὁποίου εἶχε φυλακιστεῖ κάποτε ὁ (τότε δήµαρχος) Ἐρντογάν, «στρατῶνες τά τεµένη µας, ξιφολόγχες οἱ µιναρέδες µας». Ἔ, εἴµαστε σέ καλό δρόµο”

Το πήρα από το ONALERT

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΥΤΕΛΙΣΟΥΝ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ....

Πύλη Καλαμαριάς.

Υπάρχει μία πολύ καλή multimedia παρουσίαση της Θεσσαλονίκης της περιόδου 1900-1930, φτιαγμένη από υλικό των αρχείων του  ΕΛΙΑ (Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο).

Η παρουσίαση καλύπτει πέντε περιόδους της πόλης και έχει πολύτιμο φωτογραφικό υλικό.

Κάντε  κλικ εδώ για να δείτε τη παρουσίαση.

Η Στρογγύλη και η τακτική του αστακού

Του Ν. Λυγερού

Η Στρογγύλη ως νησί μπορεί να είναι μόνο και μόνο μια λεπτομέρεια την οποία αγνοούν οι περισσότεροι. Κι όμως αυτό το νησί, τοποστρατηγικά, είναι από τα πιο σημαντικά, διότι επιτρέπει την ένωση της ελληνικής ΑΟΖ με την κυπριακή. 

Η θέση της Στρογγύλης είναι όχι μόνο σημαντική, αλλά και κρίσιμη όσον αφορά στο θέμα της ανθεκτικότητας. Αν κάποιος θέλει να εισχωρήσει μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, η Στρογγύλη αποτελεί ένα ιδανικό στόχο. Και ο λόγος είναι απλός. Μια απλή κατάληψη του νησιού αρκεί για να προβληματίσει τις σχέσεις μας. Επιπλέον, θεσμικά το πρόβλημα των άρθρων της Συνθήκης Παρισίων του 1974 αλλά και η ύπαρξη κατοίκων, όποιος και να είναι αυτός ο τρόπος, με γαλλική μεθοδολογία ή όχι, απαιτεί μια υποστήριξη που δεν μπορεί να είναι μόνο και μόνο θεωρητική. 

Το πλαίσιο της ΑΟΖ είναι ξεκάθαρο όσον αφορά στα κατοικημένα και κατοικήσιμα νησιά. Η πρώτη κατηγορία είναι αυτονόητη ενώ η δεύτερη χρειάζεται αποδεικτικά στοιχεία για να πεισθεί η διεθνής κοινότητα και ειδικά στο πλαίσιο της ΑΟΖ. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ενισχυθεί μια οικονομική δραστηριότητα στα ύδατα του νησιού, παραδείγματος χάριν με το απλό ψάρεμα ή και την ιχθυοτροφία. Το θέμα αυτό μπορεί να λυθεί, βέβαια, και με φωτοβολταϊκά ή ανεμογεννήτριες. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να γίνει για να εξασφαλίζει και μια υπόσταση στο νησί που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί με κανένα τρόπο, ακόμα και από τους πιο σκεπτικιστές του Δικαίου της θάλασσας. 

Από την άλλη πλευρά, πρέπει να υπολογίσουμε ότι μια στρατιωτική επέμβαση είναι όχι μόνο εφικτή αλλά και σχετικά εύκολη. Επιπλέον, θα διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό μακρόχρονες διαδικασίες και θα αποτελέσει τετελεσμένο το οποίο ακόμα και αν δεν λειτουργούσε ως δεδικασμένο θα ήταν ένα εύχρηστο υπόβαθρο για να γίνουν συμφωνίες, οι οποίες δεν θα είχαν νόημα με τα τωρινά δεδομένα. Ξέρουμε επίσης ότι σχέδια του τύπου βαριοπούλα είναι απόλυτα εφικτά στην περιοχή. 

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι κατά πόσο μπορεί κανείς να κρατήσει το νησί σε περίπτωση επίθεσης καταδρομικής ή όχι. Αν η απάντηση είναι ότι αυτό γίνεται μόνο για μερικές ώρες, τότε το πεδίο δράσης είναι ληγμένο. Διότι, τα σενάρια ανακατάληψης είναι εξαιρετικά δύσκολα. Θα έπρεπε, τουλάχιστον, μια άμυνα να είναι ικανή να κρατήσει μερικές μέρες, οι οποίες θα ήταν αρκετές για να ενημερωθεί αποτελεσματικά η διεθνής κοινότητα και ειδικά η Ευρωπαϊκή Ένωση για να κινηθεί διπλωματικά αλλά όχι μόνο. 

Με αυτό το νέο προβληματισμό προσπαθούμε να αναδείξουμε ένα δομικό στοιχείο το οποίο είναι ουσιαστικό. Το θέμα των ημερών λύνεται βέβαια με την τακτική του αστακού, η οποία είναι γνωστή και στο Ισραήλ και στην Φινλανδία. Για να εφαρμοστεί όμως αυτή η στρατηγική, θα πρέπει η εθνική στρατηγική να είναι ικανή να αντιληφθεί το πρόβλημα και η πολιτική να έχει τη θέληση να το λύσει. Επιπλέον, αυτός ο συνδυασμός πρέπει να υλοποιηθεί σχετικά γρήγορα διότι η δυναμικότητα της ΑΟΖ, θα αναγκάσει όλους τους παίκτες να παίξουν άμεσα ή έμμεσα δίχως να ασχοληθεί με το θέμα, αν το θέλουν ή όχι. 

Η Στρογγύλη είναι το κέντρο του πεδίου, η τακτική του αστακού υπάρχει, ας παρθεί λοιπόν η πρέπουσα απόφαση.  

www.lygeros.org

Ιστορική συνέχεια

Στο μνημείο του “Αγνώστου Στρατιώτη” στο αριστερό τμήμα αναγράφεται ο αριθμός “731″. Ο εν λόγω αριθμός αφορά στο “ύψωμα 731″ που βρίσκεται στην Κορυτσά μεταξύ των ποταμών Αώου και Άψου και συγκεκριμένα στη μάχη που δόθηκε εκεί κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου.

Ο λόγος για τον οποίο συμπεριελήφθη στο μνημείο η προαναφερόμενη μάχη, είναι ο ηρωισμός που επέδειξαν ο διοικητής ταγματάρχης Κασλάς Δημήτριος από το Πουρί Ζαγοράς και οι Αξιωματικοί – Υπαξιωματικοί και Στρατιώτες του ΙΙ τάγματος Τρικάλων, που υπεράσπιζαν το ύψωμα.

Στην εν λόγω μάχη οι επιθέσεις των Ιταλών (συνδυασμένες επιχειρήσεις αεροπορίας – πυροβολικού – πεζικού) ήταν τόσο σφοδρές που είναι χαρακτηριστική η αφήγηση ενός Ιταλού έφεδρου ανθυπολοχαγού που συμμετείχε στη μάχη:

«Όταν εφορμήσαμε την πρώτη φορά κατά του 731, πίστευα ότι δεν θα συναντούσαμε ούτε έναν Έλληνα ζωντανό πάνω στο ύψωμα.

Τόσο σφοδροί ήταν οι βομβαρδισμοί που προηγήθηκαν. Όμως εκείνοι ήταν εκεί και μας περίμεναν. Συνέχισα να πιστεύω το ίδιο και στις επόμενες επιθέσεις μας, που πάντα εκδηλώνονταν ύστερα από καταιγιστικά πυρά του πυροβολικού και της αεροπορίας μας.

Όμως πάντα μας περίμεναν και μας απέκρουαν. Μετά την τρίτη μέρα των επιθέσεών μας, έπαψα πια να ελπίζω ότι δεν θα συναντούσαμε ζωντανούς τους υπερασπιστές του 731 και οι στρατιώτες μας έπαψαν κι αυτοί να ελπίζουν πως η αεροπορία και το πυροβολικό μας θα είχαν αποτέλεσμα.

Αυτό είχε πολύ άσχημο αντίκτυπο στο ηθικό τους, το έβλεπα. Οι Έλληνες μας περίμεναν όρθιοι μπροστά στα κατεστραμμένα χαρακώματα με τις λόγχες περασμένες στα όπλα τους. Συχνά γελούσαν δυνατά και φώναζαν.

Είχαν υπερβεί τον άνθρωπο. Δεν ήταν άνθρωποι πλέον το πιστεύω αυτό, ήταν θηρία».

Χαρακτηριστικό της ανδρείας των υπερασπιστών είναι και η διαταγή του διοικητή προς το προσωπικό, όπως καταγράφεται στο προσωπικό του ημερολόγιο:

«Επί των κατεχομένων θέσεων θα αμυνθώμεν μέχρις εσχάτων. Ουδείς θα κινηθεί προς τα οπίσω. Εμψυχώσατε τους άνδρας σας και τονώσατε το ηθικόν των. Τότε μόνον θα διέλθει ο εχθρός εκ της τοποθεσίας μας, όταν αποθάνωμεν άπαντες επί των θέσεών μας».

Ήταν τόσο σημαντική η κατάληψη του υψώματος 731 για τους Ιταλούς που ο ίδιος ο Μουσολίνι είχε μεταβεί στην περιοχή για να παρακολουθεί την εξέλιξη των επιχειρήσεων

Είναι αξιοσημείωτο ότι μετά τις επιχειρήσεις το τοπίο θύμιζε “κρανίου τόπο” το δε ύψος της κορυφής είχε υποχωρήσει αισθητά (5μ) ως αποτέλεσμα των ανηλεών βομβαρδισμών, σύμφωνα δε με περιγραφές ενώ το τοπίο πριν τη μάχη ήταν γεμάτο καστανιές, μετά και μέχρι σήμερα παραμένει γυμνό.

Τελικά οι Ιταλοί ηττήθηκαν και το ύψωμα “731″ κατεγράφη στη νεώτερη ιστορία ως οι “νέες Θερμοπύλες”.

Σημείωση: Οι Ιταλοί ανήγειραν στο σημείο μνημείο ως φόρο τιμής στους πεσόντες και το ονόμασαν Ιερή Ζώνη……….εμείς ;;;;;

——————————————————————————————————–

Ιστορία ενός έθνους δεν μόνο είναι η καταγραφή, αλλά και η ανάλυση, εμβάθυνση και εστίαση στα πρόσωπα, καταστάσεις, συνθήκες, κίνητρα, αποτελέσματα και επίδραση των ήδη καταγεγραμμένων γεγονότων στη μετέπειτα εξέλιξη και πορεία της πατρίδας.

Η σπουδαιότερη όμως συνεισφορά της ιστορικής καταγραφής είναι στη ΔΙΔΑΧΗ των νεωτέρων γενεών, δίκην πυξίδας.

Οι Θερμοπύλες και το “ύψωμα 731″ αναδεικνύουν τη γενναιότητα, την αυταπάρνηση, το θάρρος και την ανιδιοτελή προσφορά προς την πατρίδα, αλλά και την έμπνευση που αποπνέουν οι πραγματικοί ηγέτες (ηγήτορες).

Το “Μολών Λαβέ” του Λεωνίδα και το ………………δεν θα περάσουν οι Ιταλοί του Δημήτριου Κασλά, αντανακλούν το ηθικό και την ανδρεία Ελλήνων άλλων εποχών.

Σήμερα τα πεδία μαχών δεν είναι στρατιωτικά, αλλά οικονομικά, πολιτιστικά, πολιτικά, κοινωνικά και οι αντίπαλοι αόρατοι πλην όμως υπαρκτοί. Ο ηγέτης ο οποίος αναζητείται πρέπει να διαθέτει τις ίδιες αρετές και ιδεώδη με τους προαναφερόμενους.

Σε εσάς εναπόκειται να συμπληρώσετε την ερωτηματική φιγούρα της φωτογραφίας του άρθρου, με τον σύγχρονο ηγέτη……………….συνέχεια των δύο προηγουμένων.

________________________________________________________________

• Αποτελεί υποχρέωση μου να αναφέρω ως πηγές τις κάτωθι προελεύσεις, καθότι στο άρθρο περιέχονται στοιχεία είτε αυτούσια, είτε κατόπιν μελέτης.
  • ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
  • ΑΡΧΕΙΟ Δ.Γ. ΚΑΣΛΑΣ, «ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940-41 – Ο τιτάνιος αγώνας στο ύψωμα 731 μέσα από το ημερολόγιο του Ταξίαρχου Δημήτρη Κασλά», 15-2-2008.
  • ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ/ΔΝΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
  • http://iansta.blogspot.com/
  
  
  Xείλων 
  

Vote. It is urgent !...

Πρέπει να φηφίσουμε.

http://www.topix.com/forum/world/macedonia/TAAAAFN23PMGMJ147

Απλά ανοίξτε το λινκ.

Δεν είναι ο χρόνος που περνάει

 Ό,τι έχει απομείνει από το πνεύμα των χριστουγεννιάτικων γιορτών- δηλαδή ελάχιστα, αφού η κοινωνική μετάλλαξη είναι σχεδόν σαρωτική- ό,τι τέλος πάντων έχει απομείνει, διασώζεται στη μνήμη από τα παιδικά κυρίως χρόνια.

Ή από τα διαβάσματά μας στον Παπαδιαμάντη. Ο περιθωριακός αυτός κοσμοκαλόγερος έχει χαράξει στο μυαλό χριστουγεννιάτικες εικόνες, έχει ψιθυρίσει πλάγιους ήχους κατανυκτικούς στ΄ αυτί μας, έχει εμφυσήσει μέσα μας, έστω και σαν ιδέα, τη λιτότητα και την ουσία της γιορτής, τόσο που ούτε κατ΄ ελάχιστον δεν το ΄χουν καταφέρει πάμπολλοι επαγγελματίες- αντιπρόσωποι του «θείου». Ίσα ίσα.

Οι ευφρόσυνοι ρυθμοί των Χριστουγέννων, βλέπετε, δεν είναι θέμα πίστης ή θρησκευτικών πεποιθήσεων. Όχι μόνον. Όλες οι φωτεινές παραμυθίες έχουν μια διάσταση ποιητική, που όμως θέλει το βλέμμα ενός αλαφροΐσκιωτου- σαν τον Παπαδιαμάντη, λόγου χάρη- για να αποκαλυφθεί· απαιτεί τη γενναιοδωρία της δικής του γλώσσας για να καταγραφεί η γοητεία των πραγμάτων.

Μιλάω για το ύφος της γιορτής, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και την αύρα που αποπνέει. Δεν ξέρω, αλήθεια, τι θα ήσαν τα Χριστούγεννα, το κατ΄ εμέ, χωρίς εκείνη τη φτωχή «Σταχομαζώχτρα» του, δίχως τη συγκινητική επιστροφή τού ξενιτεμένου του «Αμερικάνου», χωρίς την εναγώνια προσπάθεια των ψαράδων του να φτάσουνε με χιονοθύελλα στο «Χριστό στο Κάστρο». Όλους τους ταπεινούς του ήρωες, τους παρίες, τους παραγκωνισμένους και μαζί ονειροπόλους, τους φωτισμένους με τα «Φώτα του τα Ολόφωτα».

Όσοι, νωρίς νωρίς, προλάβαμε να συγχρωτιστούμε με τον μεγαλειώδη αυτόν «μικρόκοσμο» του Παπαδιαμάντη και να εξοικειωθούμε με το γλωσσικό του σύμπαν, ήμασταν τυχεροί. Γιατί ο κόσμος του, σαν ύφος και σαν ήθος εννοώ, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Το ξέρω ότι όλα αλλάζουν και τίποτα δεν μένει ίδιο. (Πριν από κάποια χρόνια βγαίναν παιδιά με τρίγωνα και λέγανε τα κάλαντα, αργότερα με μαγνητόφωνα, φέτος δεν αποκλείεται να στηθούν επιχειρήσεις, κατά το πρότυπο των Βατοπεδινών, και να τα λένε με το κινητό. Να παίρνεις λόγου χάρη μήνυμα «Στείλε τώρα: Χριστός γεννάται, κενό, το όνομά σου, κάλαντα, στο 4444. Χρέωση, δέκα ευρώ τα 30 δευτερόλεπτα. Προσφορά η "Αγια νύχτα"σε ring tone και real estate tone» ).

Όμως, ακόμα κι έτσι, μιαν ατμόσφαιρα μέσα στο σπίτι σου τη θέλεις, μέρες που ΄ναι. Την αποζητάς, έστω και για αλλαγή. Πώς είναι απαραίτητα τα σκηνικά στο θέατρο, οι φωτισμοί για να σε πάρει η παράσταση στον κόσμο της και να σε πάει; Έτσι και με τις γιορτές: το φωτισμένο δέντρο, η μουσική, γεύσεις χριστουγεννιάτικες, ένα- δυο βιβλία, οι δικοί σου άνθρωποι. Και σαν θολές εικόνες να ΄ρχονται οι μορφές και οι εποχές των παιδικών μας χρόνων- αρμοί ζωής και ερείσματα του καθενός μας.

Γι΄ αυτό θαρρώ πως είναι πράξη ψυχικής αυτοχειρίας ν΄ ανοίγεις τηλεόραση αυτές τις μέρες και να ορμούν στο σπίτι σου όλες οι καρναβαλικές φιγούρες της ΤιΒι, μετατρέποντας τις χριστουγεννιάτικες γιορτές σε εβδομάδα αποκριάς. Ν΄ ακούς την τεχνηέντως τροφοδοτημένη ευφορία τους, τα ανόητα χαχανητά τους ή να βλέπεις λαγουδάκια της Μυκόνου ντυμένα Αϊ-Βασίληδες με κλάρες γκι στα πιο βαθιά τους ντεκολτέ.

Ποτέ, ποτέ, το κατ΄ εμέ, δεν αφήνω τέτοιες μέρες να περάσουν το κατώφλι μου οι τσιριχτές φωνίτσες τους, η ευνουχισμένη αισθητική τους, η γελοία αντίληψη του κόσμου τους.

Γιατί, δεν είναι ο χρόνος που περνάει, κι η ζωή μαζί του. Όχι. Είναι που την αφήνουμε έρμαιο στα χέρια τους. Που την εμπιστευόμαστε άκριτα στα πιο φτηνά τους γούστα και σε ισοπεδωτικές επιλογές. Μ΄ αυτά και τ΄ άλλα, τελικά, καθημερινά κερδίζεται ο χρόνος μας ή χάνεται. Καλή χρονιά.

---

Σημ.: η εικονογράφηση του κειμένου έγινε με ευθύνη της Stavrovelonias

 ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ

Το πήρα από εδώ.

ΜΗΝΥΜΑ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ.

Το πήρα από εδώ.

Αγαπητοί μου, ΚΑΘΩΣ ΞΑΝΑΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ κι εφέτος στην Πατρίδα μας την εορτή των Χριστουγέννων προσπαθούμε, όσοι χριστιανοί προβληματιζόμαστε, να προσπελάσουμε στο βαθύτερο νόημά τη, για να μη περιορισθούμε στην εγκόσμιο ευωχία μόνο, που παραδοσιακά την συνοδεύει. Τα παιδιά ερωτούν να μάθουν τι είναι τα Χριστούγεννα, και οι μεγάλοι με τρόπο γλαφυρό και εν πολλοις "γλυκανάλατο" απαντούν για την γνωστή ιστορία της Βηθλεέμ με την Παρθένο Μαρία, τη Φάτνη και το Θείο Βρέφος. Ελάχιστοι μπορούν να ξέρουν κάτι περισσότερο και ουσιαστικότερο. Και ακόμη πιο λίγοι την βαθύτερη θεολογική σημασία για την ζωή μας αυτού του κοσμοϊστορικού γεγονότος, δηλ. της σαρκώσεως του Λόγου, του Ιησού Χριστού. Οι γιορτές έρχονται και φεύγουν, χωρίς οι πολλοί να μπορούν να αποκομίσουν από αυτές την ψυχική ωφέλεια και την ανακαινιστική δύναμη που αυτές προσφέρουν.

ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΜΩΣ ΓΙΑ την Γέννηση του Χριστού μας την αποκαλύπτει ο ίδιος ο λόγος του Θεού. Ο Χριστός σαρκώθηκε κι έγινε άνθρωπος, χωρίς να χάσει την θεότητά Του για ένα και μοναδικό λόγο: για να ξαναπολαύσουμε οι άνθρωποι την υιοθεσία από τον Πατέρα. Να ξαναγίνουμε δηλαδή παιδιά του Θεού κατά χάριν, με την δυνατότητα της κληρονομίας της Βασιλείας του Πατέρα μας. Το γράφει καθαρά ο Απόστολος Παύλος: "Ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την Υιοθεσίαν απολάβομεν" (Γαλ. δ 4-5). Και το επαναλαμβάνει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: "Όσοι δε έλαβον αυτόν έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι" (Ιω. α. 12).

ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ είμαστε πια μόνοι, ότι μπορούμε να ελπίζουμε, και , να ζούμε με προοπτική που αγκαλιάζει ολόκληρη την αιωνιότητα. Και τα τρία αυτά στοιχεία έχουν τις πρακτικές τους προεκτάσεις στην σύγχρονη εγκόσμιο πραγματικότητα καθώς μάλιστα δρασκελίζουμε το κατώφλι της τρίτης μετά Χριστόν χιλιετίας. Από την οποία φαίνεται πως λείπει η ελπίδα και ο ορίζοντας, ενω περισσεύει η μοναξιά. Ο άνθρωπος της πίστεως έχει λόγον υπάρξεως και νόημα ζωής. Τώρα πια υπάρχει ο Χριστός, ο προσωπικός Σωτήρας του καθενός μας και ταυτόχρονα και όλου του κόσμου, που μας άνοιξε την πύλη της ελπίδας και μας χάρισε το πολύτιμο δώρο της υιοθεσίας. Έχουμε Πατέρα, είμαστε πολίτες της Βασιλείας Του. Το λέγει χαρακτηριστικά πάλι ο Παύλος: "Ώστε ουκέτι ει δούλος αλλ' υιός, ει δε υιός, και κληρονόμος Θεού διά Χριστού" (Γαλ. δ.7). Ποιός δεν θα χαρή με τούτη την δωρεά; Και ποιός δεν θα νιώσει την ζωή του να αναβαθμίζεται μέσα στην προοπτική της αιωνιότητας;

Ο ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΠΡΑΓΜΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ "εις άπαν το πρόσωπον της γης", αποσταμένος δραματικά από τα πιεστικά προβλήματα της ζωής και τις μονομερείς και υπερβολικές ενασχολήσεις του, στέκεται με δέος εμπρός σε αυτό το ορόσημο και αναμετρά τις αντοχές του και τις δυνάμεις του. Εισέρχεται στην τρίτη μετά Χριστόν χιλιετία κατάφορτος από τις δάφνες των υψηλών και σπουδαίων όντως επιτευγμάτων και επιτυχιών του, αλλά και "κατάστικτος τοις μώλωψι" που επέφερε στην ψυχή του η ποικιλώνυμη πνευματική ανεστιότητα και ορφάνια καθώς και ο πολυδαίδαλος ηθικός αμοραλισμός που κατακερματίζουν επικίνδυνα την μοναδικότητα, την συνέχεια και την ωραιότητα της υπάρξεώς του. Σ'αυτό το γύρισμα της ανθρώπινης ιστορίας η Γέννησις του Χριστού υποστασιάζει και υπομιμνήσκει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο το παρακλητικό και επιστηρικτικό μήνυμα της ελπίδας, της χαράς και της σωτηρίας που έχει ανάγκη ο αποσταμένος και εν πολλοις απογοητευμένος άνθρωπος της εποχής μας.

Χρόνια πολλά. Ο Σωτήρ ετέχθη. Όντως ετέχθη.

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

+ Ο Αθηνών Χριστόδουλος

Αποχωρούν από το κόμμα των αποστράτων, καταγγέλλοντας "δόλια σχέδια"...

• Πριν αρχίσει την πορεία του, το κόμμα αποστράτων ταλανίζεται επικίνδυνα από δηλώσεις αποχωρούντων στελεχών του

Εξώδικο επιστολή αποστέλλουν στο νεοσύστατο κόμμα των αποστράτων (καμία σχέση με τους απόστρατους πού διαμαρτυρήθηκαν για τα «καμώματα» Μπεγλίτη) με τον τίτλο «ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ» ιδρυτικά του μέλη, ζητώντας την διαγραφή τους…

Οι λόγοι πού παρουσιάζουν είναι οι εξης:

Εισήλθατε εις τον πολιτικόν στίβον, προερχόμενοι από τις ένοπλες δυνάμεις και καλέσατε τον λαόν σε συμπαράταξη, προκειμένου ενωμένος λαός και στρατός να επαναλάβουμε την Επανάσταση Ήθους, όπως εκείνη την εις τω Γουδί το 1909 πραγματοποιηθείσα.

Οι υπογράφοντες το παρόν εξώδικο απαιτούμε την άμεση διαγραφή μας από τα ιδρυτικά ή απλά μέλη που ενυπογράφως ενετάχθημεν εις τον συσταθέντα πολιτικόν φορέα υπό τον τίτλον “ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ” δια τους κάτωθι λόγους:

Από την αρχή των επαφών μας συνεφωνήθει ότι ουδεμία σχέση ή συνεργασία θα έχωμεν με οιονδήποτε πολιτικόν φορέαν ή άτομο μεμονωμένον, προερχόμενο απο το διευθαρμένο πολιτικό σύστημα του παρελθόντος.

Η συνεργασία μας θα μορφοποιείτο δια της συμμετοχής των πολιτών, εκ του λαού προερχομένων, δια την λήψη κοινών αποφάσεων.

Δια την ιστορική περίοδο του 1967-1974 ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΗ θα ήταν η έστω και απλή αναφορά μας εντός του κόμματος, διότι η εποχή εκείνη διχάζει τους Έλληνες εις φιλικά και εχθρικά τοποθετημένους. Πάντως η ηλικία των στρατιωτικών ηγητόρων του κόμματος αποκλείει την οποιαδήποτε άποψη για την περίοδο αυτήν κατά την οποίαν ήσασταν παίδες.
Αποκρύψατε το ΔΟΛΙΟΝ ΣΧΕΔΙΟΝ ΣΑΣ.

Εισπράξατε από εμάς και τους άλλους ονειροπόλους και ευκολόπιστους, γνήσιους Έλληνες πατριώτες, γνωριμίες, φιλίες, συμπαρατάξεις και κάθε καλή προσπάθεια προς επίτευξη του σκοπού, που θεωρήθηκε από εμάς ΙΕΡΟΣ. Λάβατε τις υπόγραφές μας δια την ίδρυση του κόμματος, χωρίς να μας γνωστοποιήσετε το καταστατικό και μάλλον ούτε καν το είχατε συντάξει πλήρως. Έτσι, εν λευκώ.

Έφτασε η ώρα της πανηγυρικής ανάγγελίας ενάρξεως της κομματικής δράσεως. Την 21ην Νεομβρίου, ημέρα της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου και των Ενόπλων Δυνάμεων, εις το ξενοδοχείον “ΟΣΚΑΡ” στον σταθμό Λαρίσσης, και ώρα 6.30 συνεκεντρώθη μεγάλος αριθμός ενθέρμων οπαδών του κόμματος. Ενθουσιώδεις και έμπλεοι ελπίδος, δηλώσαμε με την παρουσίαν μας αμετάκλιτη απόφαση δια δράσην.

Παγώσαμε όταν από μικροφώνου ακούσαμε ότι μας “τιμούσε” με την παρουσία του ο πρώην υπουργός της παιδείας που καθιέρωσε το μονοτονικό.

Ο θόρυβος που προεκλήθει και η δυσανασχέτιση, λόγω της αναγγελίας του ονόματος του Ελευθέριου Βερυβάκη, του επανειλημμένως υπουργοποιηθέντος στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, δεν σας προϊδέασε για το τι θα επακολουθούσε.

Είχατε το θράσος να του δώσετε το μικρόφωνο. Ο Θεός σας τύφλωσε και το κάνατε.
Ακολούθησε η γενική κατακραυγή – αποδοκοιμασία και η αποχώρηση ομαδική μεγάλου αριθμού παρεβρισκομένων.

Γνωρίζουμε πολύ καλά τον χαρακτήραν του πρώην υπουργού. Επανειλημμένως έχει δηλώσει με έπαρση ότι κατέχει άριστα τη συνομωτική τέχνη…

Διαπιστώσαμε τη στενή σχέση που έχει δημιουργήσει με τους πρωταγωνιστές μεταξύ των αξιωματικών της τάξεως του 1981.

Η όλη εξέλιξη οδηγεί στη σκέψη μέσα από τη συνομωσία, στην επανάληψη ενός νέου ΑΣΠΙΔΑ… Την εικόνα συμπληρώνει η παρουσία του Ναξάκη και του οικονομολόγου Γεννηματά.

Κατόπιν τούτων υποχρεούστε να μας διαγράψετε από τις τάξεις του κόμματός σας, διότι δε συμπλέουμε με ΠΑΣΟΚΙΚΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΕΜΠΤΟΦΑΛΑΓΓΙΤΕΣ.Ακολουθούν οι υπογραφές:

Ο υπεύθυνος συντάξεως του παρόντος εγγράφου

Δερματάς Ιωάννης

Οι αποφασισμένοι να διαγραφούν από το κόμμα
• Κατσικαρώνης Ευθύμιος
• Κατσικαρώνης Ιωάννης
• Κούφαλης Παναγιώτης
• Πανταζή Μαρία

Έπονται και άλλοι ομαδικώς
ΠΗΓΗ

Νίκος Μέρτζος: Τι σημαίνει η απόφαση της Χάγης

TaXalia (Macedonia): Νίκος Μέρτζος: Τι σημαίνει η απόφαση της Χάγης:

Άρθρο του Προέδρου της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών Νικόλαου Μέρτζου ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ ΤΙ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗ...

ΜΕΡΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ..

Λέω τώρα εγώ να μην το αφήσω να αραχνιάζει, αλλά....
Μέχρι που να βρεθεί καιρός για δικιές μου σκέψεις, θα ανα-αναρτώ από άλλους.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ

Για, να προσπαθήσουμε να δούμε, πως θα μας ''το κάνουν''', οι κουμπάροι, σε λίγο, μέσα από διαχρονική (από το 2005) ''ανασκόπηση'' όλων όσων έγιναν.....

Στο σημείωμα CONTESTED TERRITORIES λέγαμε

''Ο κ. Τσαρλς Ρις, είναι ο καινούργιος πρέσβης των ΗΠΑ, στην Ελλάδα.Γύρω στον Μάϊο 2005, αν θυμάμαι καλά, τον κάλεσε το Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων (iaa.gr), να κάνει μια εισήγηση σε σεμινάριο που οργάνωνε το ΙΑΑ, με θέμα ΄΄Σχέσεις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.Σε μία από τις πολλές ερωτήσεις που απάντησε, σε ότι έχει σχέση με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, είπε ότι ΄΄τα συμφέροντα που έχουν επενδυθεί (invested interest) και στους δύο στρατούς, της Ελλάδος και της Τουρκίας, συντηρούν την κρίση πάνω σε διαφιλονικούμενες περιοχές (contested territories)’’ !!''

Στο σημείωμα ΟΣΚΕΛΤΙΝ ΑΦΕΝΤΗ ….. ΣΤΡΑΤΗΓΕ ΜΟΥ ..

''Δε πρόλαβε να πατήσει το πόδι του ο Νέος Χρόνος (2006, καλά να είμαστε) και ο Στρατηγός ΧΙΛΜΙ ΟΖΚΙΟΚ, Αρχηγός των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ), στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του, προς πάντα ενδιαφερόμενο, της πολιτικής ηγεσίας της χώρας του συμπεριλαμβανομένης, τόνιζε και ανέλυε τους στρατηγικούς πυλώνες της τουρκικής πολιτικής.Για έναν από αυτούς – την Κύπρο – είπε :‘’ …. Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων της χώρας μας (Τουρκίας) στην Κύπρο, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της ασφάλειάς μας στην Ανατολκή Μεσόγειο ….. ‘’.Αυτό ειπώθηκε την Κυριακή 1-1-2006.Την Τρίτη 3-1-2006, μαζικές παραβιάσεις και παραβάσεις του Ελληνικού Εθνικού Εναέριου Χώρου, από τη Τουρκική Πολεμική Αεροπορία, σημειώθηκαν, στα ραντάρ του Ελληνικού Συστήματος Αεροποριού Ελέγχου (ΣΑΕ).''

Στο σημείωμα ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ Yaşar BÜYÜKANIT :

''Το πώς αντιλαμβάνεται ο Κεμαλισμός - κάποιοι τον λένε ‘’βαθύ κράτος’’ εγώ τον λέω ΚΡΑΤΟΣ – τη νέα πραγματικότητα που αντιμετωπίζει ως προς την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, φαίνεται από τις πληροφορίες που βγαίνουν στο φως, όπως αυτή στο ΕΘΝΟΣ που μιλάει για τις καταγελίες της ΧΟΥΡΙΕΤ για τη προπαγάνδα που γίνεται στους στρατιώτες των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, κατά της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ και κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου''

Στο σημείωμα ΑΘΛΙΑ ΠΑΡ’ ΑΘΛΙΩΝ, ΠΡΟΣ ΑΘΛΙΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ

''Ο Ταγίπ Ερντογάν, στα πλαίσια της επίσκεψής του, στη Θεσσσαλονίκη, ΄΄προσκύνησε’’, στις 4-5-2006, το σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ, που στεγάζεται το Τουρκικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης. Εκεί λοιπόν δήλωσε :

«Δώσαμε άδεια για αναστηλώσεις ορθοδόξων εκκλησιών και περιμένουμε ανταπόδοση»

Με την αποχώρησή του από τη Θεσσαλονίκη, ο Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε :

‘’…πως η Τουρκία θέλει την επίλυση του θέματος, αναφέροντας ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει κάποιο παράρτημα υπαγόμενο σε πανεπιστημιακή Θεολογική Σχολή. «Το δρόμο προς αυτή τη λύση θα μπορούσε να τον ανοίξει το Συμβούλιο Ανώτατης Εκπαίδευσης, το οποίο μπορεί να βρει κάποια μεθόδευση ανάλογη μ' αυτήν που εφαρμόζουμε στις τουρκογενείς δημοκρατίες…’’.

O κ. Eρντογάν αμέσως μετά την αναχώρησή του από τη Θεσσαλονίκη, εν πτήσει προς το Mπακού, ήταν αποκαλυπτικός. Mιλώντας σε Tούρκους δημοσιογράφους, ξεδίπλωσε, προσεκτκά το θέμα της έγερσης του μειονοτικού ζητήματος στη Θράκη και παγίδευσης της Aθήνας σε έναν, εφ όλης της ύλης, διάλογο για τα «εκατέρωθεν μειονοτικά» ζητήματα.

Εν τω μεταξύ στις 27 Μαρτίου 2006 ο Ταγίπ Ερντογάν δήλωνε :‘’…Στη Δυτική Θράκη, οι μουσουλμάνοι δεν μπορούν να εκλέξουν τους θρησκευτικούς τους ηγέτες..’’.''

Στο σημείωμα THE VAGINA MONOLOGUES ...

''Έχουμε και το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι, που εξέδωσε ανακοίνωση για τις μειονότητες και μισαλλοδοξία στην Ελλάδα, ζητώντας την αναγνώριση της τουρκικής και μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα (βαρέστε εδώ).(ζαλίστικα !!).

Μας προέκυψε και ο πρόεδρος της ΠΓΔM, Mπράνκο Tσερβενκόφσκι, με τα μειονοτικά του, βοηθούμενος πάντα από τις ενέργειες του ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ, με έδρα την όμορφή πόλη Lerin …(??;!! Α! Είδατε τι κάνει η ζαλάδα, Φλώρινα ήθελα να πω!).''

Στο σημείωμα ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ‘’ΠΑΙΖΕΤΑΙ’’ μιλώντας για μία από τις αρχές της Προπαγάνδας, την αρχή της ΜΙΣΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, έλεγα ότι

''Το να παρουσιάζουμε τις Τουρκικές θέσεις, σε θέματα των Ελληνο-Τουρκικών διαφορών, λέμε αλήθεια για τις τουρκικές θέσεις, αλλά την μισή αλήθεια, μια που ούτε και σε λινκ ή απλή παραπομπή, αναφερόμαστε στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, την ελληνική.''

Στο σημείωμα ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΥΠΑΡΧΕΙ…. ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΟΜΩΣ; κατέληγα...

''Έτσι απλά, για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους, να μη μας διαφεύγει ότι ‘’υποβόσκουσα διαμάχη μεταξύ του βαθέως κράτους και των ισλαμιστών, στη Τουρκία’’, είναι αμφίβολο αν υπάρχει, αλλά και αν υπάρχει θα θελήσει να εκτονωθεί ….. κάπου και το τελευταίο που μας συμφέρει είναι να εκτονωθεί στη πλάτη μας.

Γιατί πρέπει να μας μείνει καιρός και μυαλό για τη Γκιμουρτζίνα….που έρχεται!''

Στο σημείωμα ‘’ΔΙΑΦΟΡΕΣ’’ ….ΤΑΚΤΙΚΗΣ

{Το ότι η Ελληνίδα ΥΠΕΞ, (είτε για να καλύψει τις ολιγωρίες,, του δικού της ΥΠΕΞ, ή του Κυπριακού, είτε για να δικαιολογήσει, την πραγματική διάσταση των απόψεων, πάνω στον χειρισμό της Τουρκίας, τη συγκεκριμμένη περίοδο), παραδέχεται ότι υπάρχουν ‘’διαφορές τακτικές’’ αλλά ο στρατηγικός στόχος, (η επίλυση δηλαδή των διαφορών με την Τουρκία, μέσω της ΕΕ), δεν αλλάζει, τα λέει ΟΛΑ.Μα αυτές τις διαφορετικές τακτικές είναι που βοά όλος ο κόσμος ότι πρέπει να αφήσουμε στην άκρη.
Για αυτές τις διαφορετικές τακτικές, γίναμε ρεζίλι με το Σχέδιο ΑΝΑΝ, αφήνοντας τους Κύπριους να βγάλουν το φίδι απ’ τη τρύπα με το ΟΧΙ τους.Που ήταν ο ΚΚ και ο ΓΑΠ, τότε;Μήπως βαρεθήκαμε να ‘’πληρώνουμε’’ για το κυπριακό, όπως αρχίζει ν’ ακούγεται, δειλά-δειλά;

Μήπως ήλθε η ώρα να το πούμε ξεκάθαρα (όπως λέει και ο ΣΤΑΘΗΣ Σ. σήμερα-19.VI.2006), ότι σε λίγο…‘’θα γράφουμε «ανατροπή» και θα εννοούμε υποταγή, θα γράφουμε «νέο» και θα εννοούμε παλιό, ή μήπως έτσι γράφουμε ήδη;...’’ }

Στο σημείωμα ''ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΠΡΟΘΥΜΩΝ'' σχολιάζοντας το ''περίφημο'' άρθρο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΤΟΥΡΚΙΑ, του ομότιμου καθηγητή του Παν. Αθηνών, κ. Θ. Κουλουμπή, και αφού δανίστικα τις σκέωεις του κ. Θέμου Στοφορόπουλου, που με λίγα λόγια στις 19-2-2006 του λέει ότι στα ελληνοτουρκικά, πρέπει να διαφυλάξουμε τα δικαιώματά μας-κάνοντας 4 περίπου μήνες πιο μπροστά από τον ΚΑΡΟΛΟ τη διαπίστωση ότι:
''η πείρα, όμως, διδάσκει ότι, αργά ή γρήγορα και μάλλον γρήγορα παρά αργά, η ΄Aγκυρα θα χρησιμοποιήσει ως εφαλτήριο όσα έλαβε. Για να επιδιώξει με νέες αδικοπραγίες περαιτέρω κέρδη εις βάρος μας'', κατέληγα στην αγωνία μου για τους ''ταγούς'' μας

ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ γαμώτο μου ΜΕ ΤΟΣΑ και ΤΟΣΑ για τα οποία ενδέχεται αύριο ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΙΖΟΥΝ όχι μόνο τα παιδιά μας αλλά και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΠΡΟΘΥΜΩΝ.

Στο σημείωμα Η ΣΥΝ-ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ , έκλαψα τον Ήρωα Ηλιάκη

Αυτά σε απάντηση των δηλώσεων της ντόρας για την επιβίβαση Τούρκου επιστήμονα στο ωκεανογραφικό ΑΙΓΑΙΟ που συνεχίζει και ολοκληρώνει τις έρευνες του γερμανικού ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ, Βόρεια της Κρήτης.
Τα έχουμε ''τακτοποιήσει'' ΟΛΑ!!
Ακόμη και τα αυτονόητα.......!!
Γι' αυτό σκοτώθηκε ρε ο Ηλιάκης;
Για την συνδιαχείριση του Αιγαίου;

Στο σημείωμα ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΙΔΟΜΙΛΗΣ διαπίστωνα ότι

''Μερικές όμως ειδήσεις με ταρακούνησαν, όχι γιατί δεν ήταν γνωστό το πίσω από την κουρτίνα περιεχόμενό τους, αλλά γιατί έμεινε ασχολίαστη από τους υπεύθυνους και κυρίως γιατί τα λένε όλα:

18-4-2007
«τα τουρκικά μαχητικά δεν παραβιάζουν τον ελληνικό εναέριο χώρο. Περνούν από το FIR και πετούν στον διεθνή εναέριο χώρο στο Αιγαίο. Το FIR δεν είναι εθνικά σύνορα. Το FIR είναι περιοχή πληροφοριών για πτήσεις αεροσκαφών. Τα πολιτικά αεροσκάφη που εισέρχονται στο FIR Αθηνών είναι υποχρεωμένα να δίνουν αναφορά. Τα στρατιωτικά δεν είναι υποχρεωμένα να δίνουν αναφορά».

19-4-2007
«δεν δέχομαι ότι οι αξιωματικοί μου δεν εκτελούν τις δικές μου εντολές. Στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις υπάρχει πειθαρχία και άπαντες υπακούουν στις εντολές μου»

Αυτό το δίπτυχο - για μένα - συνοψίζει και τη πολιτική της Τουρκίας.''

------------------------------------------------------------------------------------------------

Λάθη και υποχωρήσεις (;), διαχρονικές, βουτηγμένες μέσα στον κυκεώνα των εσωτερικών μας διαπροσωπικών διαπλοκών και πελατειακών σχέσεων, ρουσφετοδότες και ρουσφετοζήτουλες, αλλάζουμε διαρκώς στάση και άποψη, μόνο και μόνο για να αναρριχηθούμε ή να κρατηθούμε στα ψηλά, ευτελίζοντας τις αξίες, τις αρχές και τις εθνικές μας επιδιώξεις.

Αγύρτες που ξεπαρθενιάζουν την κάθε λογής εξουσία, με τέτοιον ερασιτεχνισμό.................

..........που θυμίζει τη βαρβατίλα του φαντάρου, που αποκλεισμένος στο φυλάκιο του ΑΚΡΙΝΟΥ, στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα για 40-60 μέρες, μπαίνει στο επαρχιακό μπουρδέλο....

Θέλω να μου το κάνεις στο πάτωμα,

του λέει η πουτάνα...

......και η τσατσά του μπουρδέλου, σα να τη βλέπω τώρα μισοκρυμένη στη γωνία, με το μαγκάλι αναμένο ανάμεσα στα ζαρωμένα σκέλια της, μισογελά, χαρούμενη για τη σοδειά του μαγαζιού,

.....γιατί ξέρει ότι το REO, έχει κι' άλλους αγύρτες-''φαντάρους'' .....

Να πάν να γαμηθούνε

(και οι εθνικές επιδιώξεις και όλοι τους),

μπρος στη καύλα (της νομής), τί άλλο μπορεί να μετράει περισσότερο.....;

ΥΓ

Επηρεασμένος πολύ, από όσα συνέβηκαν αλλά και από την πρόσφατη ειδησεογραφία.

ΦΑΛΑΚΡΟ

(πόσο σε κλαίω που σε βιάζουν ακόμα)

Είπα να κάνω μια βόλτα στα βόρεια και ανατολικά.

Πολλά ακούγωνται (γενικώς) και νάμαστε βρεθήκαμε σε έναν ονειρεμένο τόπο, που λίγα έως τίποτε έχει να ζηλέψει από τις υπόλοιπες χειμωνιάτικες ομορφιές και της υπόλοιπης Ελλάδας, αλλά και των άλλων χωρών που ευλογηθήκανε να έχουν ψηλά βουνά και χιόνια.


Έτσι φτάσαμε στη Δράμα, προπαραμονές της Πρωτοχρονιάς, λίγο ανοργάνωτα βέβαια, πιστεύοντας όμως ότι η ζωή θέλει και λίγο περιπέτεια...


Πρώτα - πρώτα, οφείλω να ομολογήσω ότι (όπως αποδείχθηκε), δεν τα πάω καλά με τις αποστάσεις στο χάρτη. Έτσι διαβάζοντας την ιστοσελίδα skifalakro

είπα ότι με μια διαδρομή 20-50 λεπτά από το χιονοδρομικό, αντέχεται....
και την αντέξαμε.
Αλλά αυτό που είδα και διαπίστωσα, εκεί πάνω είναι ότι οι άνθρωποι, ένα στολίδι πραγματικά της φύσης, του θεού, του όποιου τέλος πάντων θέλετε, το έχουν κάνει κοινώς τσιφλίκι τους.

Πρώτα, σου τραβά το μάτι το ''δάσος'' των αυθαίρετων τροχόσπιτων, που - ως τσαντίρια και αυτοσχέδια σπίτια που θυμίζουν άλλες εποχές τότε που οι πρόγονοι των σημερινών Δραμινών περιπλανιόταν ανά την Ελλάδα, πρόσφυγες και ''τουρκόσποροι'' (ναι έτσι τους φωνάζανε οι υπόλοιποι) - είναι σπαρμένα, σε ότι επίπεδο κομμάτι υπάρχει γύρω, από το κεντρικό και μοναδικό κτίριο του ''χιονοδρομικού κέντρου''. Ενωμένα δε μεταξύ τους με ότι υλικό μπορεί να φαντασθεί κανένας, από μαδέρια και υλικά καλουπώματος, μέχρι ραμποτέ σανίδες, έχουν κάνει και την κοινή τους αυλή, άτακτα παρατημένα στο χώρο στάθμευσης των ΙΧΕ...

Μετά έχουν σειρά τα ''μαγαζιά'' ενοικιάσεως σκι. Παρατατεταγμένα στη σειρά 3-4 ξύλινες κατασκευές, γεμάτες διαφήμιση και μπαλκονάκια, να χαίρονται οι σικ κυρές και κύριοι, τον στιγμιαίο καφέ που προσφέρουν δωρεάν.

Στημένα σε γή που δεν ανήκει σε κανέναν.
Αλήθεια σε ποιον πληρώνουν το νοίκι.....;

Σειρά έχουν τώρα τα σκουπίδια (η φωτό θολή εξ επίτηδες, παραμονή πρωτοχρονιάς στις 1300)

κάδοι που ξεχυλίζουν από κάθε λογής απορρίμματα (μέχρι babylino και σερβιέτες), από τις γύρω - και πάλι αυτοσχέδια (και αμφιβόλου ποιότητας και ελέγχων από τις αρμόδιες υγειονομικές υπηρεσίες) - καντίνες με τα ''βρόμικα''......

Η αποθέωση του βιασμού του φυσικού αυτού πλούτου, από όλους όσους - κατά όπως ισχυρίζονται μόνοι τους - βοήθησαν στην ''ανάπτυξη του Φαλακρού''.....

και στο κέντρο στημένο το ''σαλέ'' του ΕΟΣ Δράμας να καμαρώνει ή να κλαίει για την κατάντια αυτή, της ευλογίας της φύσης....

και τα αυτοκίνητα, παραμονή πρωτοχρονιάς, μια καθαρά ηλιόλουστη μέρα, με καλό χιόνι, τουλάχιστον μέχρι τις 1400, να ανεβαίνουν το μακρύ (και ευτυχώς καθαρό δρόμο) μιλούνια ολόκληρα, γύρω στα 4.000 ΙΧΕ, τα υπολογίσαμε.

Να συρρέει ο κόσμος, να δει το Φαλακρό...!

Το Φαλακρό που πράγματι έχει ωραιότατες πίστες...

Το Φαλακρό, που δεν έχει ξεκαθαρισμένο ιδιοκτησιακό καθεστώς και δεν μπορεί να κτισθεί ούτε μά πέτρα, όχι ξενοδοχειακή μονάδα......

Το Φαλακρό, που δεν έχει ανάγκη μόνο από επισκέπτες περίεργους, τυλιγμένους στις γούνες και με γόβες στιλέτο να περπατάνε στο χιόνι...αλλά από οργανωμένο σύστημα διαχείρισης του πλούτου, με ξενοδοχειακή ή κές μονάδες που να βοηθούν τον επισκέπτη να απολαμβάνει τη φύση και το σκί...

Το Φαλακρό που επιτέλους πρέπει να αποκτήσει ιδιοκτησιακό καθεστώς..

Το Φαλακρό που πρέπει να απαλλαγεί κάποτε από τα όποια συμφέροντα, για να γίνει χώρος απόλαυσης όλων των επισκεπτών....

Το Φαλακρό, που πρέπει να αποδεσμευθεί από τις κηδεμονεύσεις - που κρατούν δέσμιο ότι προσπαθεί και κινείται προς αυτή τη κατεύθυνση...

Το Φαλακρό, που πρέπει να πάψει επιτέλους να είναι η προσωποίηση του βολέματος μιας μικρής κλειστής ομάδας παραγόντων...

Γιατί το Φαλακρό δεν ανήκει σε λίγους, αλλά σε πολλούς.